Szczeliniec Wielki

Szczeliniec Wielki to najwyższy, liczący 919 m n.p.m. szczyt Gór Stołowych. Mimo, że byłem na nim wielokrotnie to do tej porty nie miał szczęścia trafić na strony mojego bloga. Pora to nadrobić, tym bardziej, że jest to jedno z bardziej malowniczych wzniesień całego pasma Sudetów. Największą jego atrakcją jest skalny labirynt zajmujący prawie całą powierzchnię tej płaskiej jak stół góry. Od chwili, gdy go zobaczyłem po raz pierwszy, nie mogę wyjść z podziwu nad różnorodnością formacji skalnych, jakie zafundowała nam przyroda w tym miejscu.

Naszą wycieczkę zaczęliśmy w Karłowie. Znajduje się tutaj kilka parkingów, więc nie powinno być problemu z pozostawieniem samochodu. Następnie idziemy żółtym szlakiem turystycznym w kierunku widocznych w oddali wzniesień Małego (po lewej) i Wielkiego Szczelińca (po prawej). Na tym odcinku towarzyszą nam również znaki koloru zielonego i czerwonego.



Po około 15 minutach dochodzimy do miejsca, gdzie zaczyna się okrężny szlak prowadzący na szczyt Szczelińca.



Podejście mają nam ułatwić kamienne stopnie. Jest ich ponoć 665 i powstały w 1804 roku, aby umożliwić wejście na szczyt coraz liczniej przybywającym kuracjuszom pobliskich miejscowości uzdrowiskowych.



Idąc nimi powoli wchodzimy w coraz wyższe partie Szczelińca.



Stopniowo w otaczającym nas lesie pojawia się coraz więcej skał.






Wędrówka pomiędzy nimi, to prawdziwa przyjemność.



Jest też możliwość przejścia przez "Ucho igielne", tak nazwano skupisko skał z niewielkim tunelem.



Kilka minut dalej znajduje się malowniczo położone schronisko turystyczne, wybudowane w 1845 roku.



Nas jednak bardziej zainteresowały tarasy widokowe położone przed schroniskiem. Ładnie z nich widać czeskie przedłużenie Gór Stołowych znane pod nazwą Broumovskie Ściany. Pośrodku zdjęcia widać szczyt Koruna,  popularny cel wycieczkowy naszych południowych sąsiadów.



Nieco bardziej w prawo mamy widok na położoną u podnóża Szczelińca miejscowość Pasterka.



Zbliżenie na kościół św. Jana Chrzciciela w Pasterce.



Zaraz za schroniskiem zaczyna się trasa turystyczna "Skalny labirynt". Została poprowadzona przez najciekawsze fragmenty Szczelińca wokół licznych skał, punktów widokowych i głębokich szczelin. Należy mieć na uwadze fakt, że od tego miejsca trasa jest jednokierunkowa i nie będzie możliwości powrotu do schroniska. Wstęp jest płatny, w 2022 roku cena biletu wynosiła 12 zł.



Chwilę po wejściu do labiryntu trafiamy na ciekawą skałę z platformą widokową. To tzw. "Fotel Pradziada" czasem zwany "Tronem Liczyrzepy". Przyjmuje się, że jest to najwyższy punkt Szczelińca.



Ze skały mamy ładny widok m.in. na położony w oddali Radków. Nieco bliżej widać zalew z ośrodkiem turystycznym nad Potokiem Czerwonogórskim.



Spotykane w czasie wędrówki skały przybierają czasem niezwykłe formy upodabniające je do postaci ludzi lub zwierząt. Już na początku labiryntu znajdują się dwie bardzo charakterystyczne skały, będące wizytówką Szczelińca. Jedna z nich to skała "Panna". Mnie bardziej podoba się jej druga nazwa "Głowa księżniczki Emilii"



Kolejna, jeszcze bardziej rozpoznawalna skała to "Wielbłąd".



Jak sama nazwa wskazuje, powierzchnia Szczelińca jest pełna zagłębień i szczelin. Zaraz się o tym przekonujemy wędrując pośród coraz wyższych skał.



Pokonując kolejne rozpadliny z pewna obawą spoglądamy w górę. Niektóre fragmenty skał zdają się trzymać dosłownie na "słowo honoru".



Niepodważalną zaletą wędrówki w tym labiryncie jest przyjemny chłód panujący w skalnych korytarzach, tak że nawet w upalny dzień taki spacer jest bardzo przyjemny.



Oto kolejna wizytówka Szczelińca. Skała "Małpolud". To ulubiony motyw, który często znajdziemy na pocztówkach, przewodnikach i mapach poświęconych Górom Stołowym.



Przed nami najgłębsza szczelina w labiryncie. Droga do niej prowadzi najpierw przez "Diabelską Kuchnię". Biada temu, co nie dbał o linię :)



A tak wygląda "Piekiełko" o stromych ścianach wysokich na 17 m.



Są tutaj miejsca, gdzie prawie nie zagląda słońce. W skalnych zaułkach często jeszcze latem możemy spotkać zalegający w nich śnieg.



Ta długa na 100 m szczelina to najgłębsze miejsce na naszej trasie. Powyżej schodów możemy zobaczyć skalne "Winogrono".



Skoro było piekło, czas na "Czyściec" ze schodami wyprowadzającymi nas na wyższy poziom. Tu dla pokory musimy się schylić dość nisko.



Nagrodę za poniesiony trud znajdziemy w "Niebie" w postaci ładnego punktu widokowego.



Nieco dalej znajduje się ciekawa skała "Kołyska". Dobrze się zapierając można ten kilkunastotonowy głaz wprawić w ruch.



Pamiętam, jaką frajdę miały dzieci, gdy je posadziliśmy na skale i rozbujali. Czasem tak niewiele trzeba, by zostać bohaterem :)



Kolejne zdjęcia ukazują fragment labiryntu prowadzący do południowej części Szczelińca.









Jedna ze skał bardzo przypomina "Kwokę".



Przed nami skalny "Tunel",



który wyprowadza nas na jeden z dwóch "Tarasów Południowych".



Z tego po lewej stronie mamy ładny widok na Kotlinę Kłodzką.



Po chwili widzimy wejście do kolejnego tunelu.



Ten nas wyprowadza na drugi z "Tarasów Południowych"



Po lewej możemy zobaczyć miejsce, gdzie byliśmy przed chwilą.



Po prawej mamy kolejnego skalnego zwierzaka. Możemy go nazwać "Żółwiem" albo "Jeżem". A w tle widać poszarpany grzbiet Skalniaka.



Bliżej mamy widok na Karłów. Przy okazji sprawdzam, czy samochód jeszcze na nas czeka na parkingu :)



Widać też schody, którymi za chwilę będziemy schodzili ze Szczelińca.



Ta część trasy jest bardziej malownicza, niż ta podczas wchodzenia.



Co chwilę oglądam się za siebie podziwiając ogromne bloki skalne.



I znów ta niepewność, czy aby zaraz coś na nas nie spadnie.



Końcowy odcinek już jest bardziej spokojny. Poprowadzony przez las wkrótce nas doprowadza do miejsca, gdzie zaczynaliśmy wędrówkę na Szczeliniec.



Pewnie dla wielu osób ten post będzie okazją do miłych wspomnień. Jeśli będą też takie, które do tej pory nie były na Szczelińcu, to mam nadzieję, że zdjęciami zachęciłem do odbycia takiej wycieczki. To jedno z ładniejszych miejsc w naszych górach, a cała trasa nie wymaga jakiegoś dużego wysiłku. Wystarczy w miarę dobra kondycja, do tego w czasie wędrowania mamy wiele miejsc, gdzie można odsapnąć, nacieszyć oczy widokami i iść dalej.

Zobacz w pobliżu:

Błędne Skały




Lokalizacja miejsca.