Heidelberg

Heidelberg jest znany z najstarszego w Niemczech Uniwersytetu oraz wspaniałego założenia zamkowego na wzgórzu Königstuhl. To położone na rzeką Neckar miasto szczyci się też ładną starówką. Zwiedzanie rozpoczęliśmy od zamku. Był po prostu pierwszym obiektem widocznym z parkingu.



Po drodze mijamy plac Karola z ciekawą, nowoczesną fontanną.



Ponad dachami domów widać bliską już sylwetkę zamku położonego 80 metrów nad miastem.



Aby się tam dostać, idziemy zakosami około 15 minut. Po dojściu na miejsce otwiera nam się widok na zachodnią jego część a właściwie jego ruin, gdyż zamek został zniszczony przez Francuzów w czasie wojny trzydziestoletniej.



Tutaj warto chwilę pospacerować po pozostałych z dawnego ogrodu tarasach, skąd mamy wspaniały widok na Stare Miasto.






A jak Wam się podoba siedziba klubu studenckiego? Postudiowałoby się jeszcze :-)



Z drugiej strony widzimy oddzielone dawną fosą pozostałości wysadzonych północnych pomieszczeń zamku.



Kierujemy się teraz ku jedynej ocalałej budowli zamku, wieży Thorturm.



To przez nią prowadzi wejście na wewnętrzny dziedziniec zamku.



Na dziedzińcu mijamy dawną studnię zamkową.



Zaraz za nią znajduje się Ottheinrischbau, z którego pozostały tylko zewnętrzne ściany, w tym piękna fasada zdobiona rzeźbami.















W podziemiach Ottheinrischbau znajduje się Niemieckie Muzeum Aptekarstwa. Wizyta tam pozwala odkryć wiele znakomitych acz już niestosowanych lekarstw (może na szczęście) wykonywanych np. z krokodyla.






Głównym budynkiem zamku Heidelberg jest Friedrichsbau.



Jego niezwykłą fasadę zdobią postacie rodziny Wittelsbachów, począwszy od Karola Wielkiego uważanego za protoplastę rodu.









Tu również warto zajrzeć do podziemi, gdzie znajduje się Grosses Fass – największa winna beczka na świecie.



Jej wymiary są imponujące – 7 metrów średnicy i 8,5 metra długości. Wewnątrz mieściło się 227,3 tys. litrów wina. Po wypiciu wina ludzie chcieli się bawić i tańcować. Służył do tego pomost zbudowany na jej szczycie. W piwnicy znajdziemy jeszcze kilka symboli związanych z winem oraz kolejną beczkę, nieco tylko mniejszą.






Po zwiedzeniu zamku schodzimy do centrum Starego Miasta. Heidelberg. podobnie jak zamek został poważnie zniszczony w czasie wojny trzydziestoletniej, stąd większość domów pochodzi z XVIII wieku.

Pierwszym zwiedzanym miejscem starówki był niewielki plac Kornmarkt, gdzie dawniej odbywały się targi zbożowe. Jego ozdobą jest fontanna zdobiona figurą unoszonej przez anioły Madonny z 1718 roku.



Ozdobiona złotą aureolą z gwiazdami postać Maryi przypomina czasy reformy trydenckiej, kiedy nawracano odszczepieńców (protestantów) na wiarę katolicką.



Zaraz obok znajduje się Rynek (Marktplatz) z Ratuszem i fontanną z posągiem Herkulesa.



Przy Rynku znajduje się jedyny ocalały z ostrzału artyleryjskiego prowadzonego przez Francuzów dom.



Obecnie mieści się w nim drogi hotel, a fasada nawiązuje stylem do tych oglądanych na zamku.



Warto pospacerować malowniczymi uliczkami wokół rynku.



Widoczna wieża należy do XIV wiecznego kościoła św. Ducha zajmującego prawie połowę powierzchni Rynku. Nieco dalej spotykamy kościół Jezuitów z ładną fasadą.



Klucząc wąskimi, zabytkowymi uliczkami






dochodzimy do Starego Mostu (Alte Brücke).



Pochodzący z XVIII wieku most został wysadzony przez oddziały Wermachtu podczas II wojny światowej, ale już w 1947 roku został pieczołowicie odbudowany. Dzisiaj jest symbolem miasta podobnie jak zamek.

Od jego południowej strony wejścia do miasta broniła potężna Brama Karola.



Most jest wspaniałym miejscem widokowym. Dłuższą chwilę staliśmy na nim przyglądając się panoramie miasta i zamku w promieniach zachodzącego słońca.



Czy może dziwić fakt, że właśnie ten widok stał się symbolem niemieckiego romantyzmu?



Że z zapomnianego miasta, Heidelberg stał się wizytówką Niemiec i jest dzisiaj odwiedzany przez ponad 3 miliony turystów rocznie. Bywa często jedynym miejscem odwiedzanym przez nich w Niemczech. Za swoje walory miasto, jako jedno z pierwszych w Niemczech, zostało wpisane na listę UNESCO.

Wkrótce słońce skryło się za wzgórzami otaczającymi miasto. Jeszcze rzut oka na majestatycznie płynący Neckar



i kończymy wizytą w tym pięknym mieście. Mam nadzieję, że ten post zachęci Was do odwiedzenia Heidelbergu. Sami też chętnie tam wrócimy, bo z braku czasu nie zwiedziliśmy części uniwersyteckiej z najstarszą niemiecką uczelnią.

Lokalizacja miasta