Park Mużakowski (Bad Muskau)

W dzisiejszym poście chciałbym Wam przedstawić jedno z największych założeń ogrodowo-pałacowych w Europie Środkowej. Położony na pograniczu polsko-niemieckim Park Mużakowski (Bad Muskau) powstawał w latach od 1815 – 1845. Jego twórcą był Hermann von Pückler. W młodości wiele podróżował po Europie, zwłaszcza Francji i Anglii, gdzie był pod wielkim wrażeniem zwiedzanych parków krajobrazowych.

Gdy w 1811 roku odziedziczył po zmarłym ojcu dobra ziemskie w okolicy Muskau postanowił na ich terenie zrealizować śmiałą wizję nowoczesnego parku krajobrazowego. W zamyśle Pücklera park miał stanowić związek wszystkich przejawów współżycia natury, kultury i techniki. Tworzyć go miało miasto, podmiejskie wsie, rolnictwo, przemysł, łąki, rzeki i stawy.

Realizował tę wizje z niezwykłym rozmachem. M.in. stworzył sztuczne koryto rzeki tzw. Nysę Hermanna, wybudował liczne mostki, wodospady i jeziorka. Zasadził tysiące drzew i krzewów, powstało kilkadziesiąt obiektów architektury ogrodowej i pałacowej. Budowa parku pochłonęła ogromne pieniądze, aż w końcu zmusiła Pucklera do sprzedaży majątku.

Na szczęście kolejni właściciele kontynuowali rozbudowę parku. Powstał ogromny kompleks parkowo pałacowy o powierzchni ok. 700 ha, z czego prawie 500 ha znajduje się po polskiej stronie. Za swoje wyjątkowe walory w roku 2004 Park Mużakowski został wpisany na listę UNESCO.

Zwiedzanie parku zaczynamy w pobliżu tzw. Mostu Podwójnego.

Baptysterium San Giovanni we Florencji

Gdy latem tego roku zobaczyłem lśniący nowością budynek baptysterium nie mogłem się nadziwić, że jest najstarszą budowlą na Piazza San Giovanni we Florencji. Okazało się, że to efekt pieczołowicie przeprowadzonej renowacji budynku . Można nawet powiedzieć, że miałem sporo szczęścia, bo rok wcześniej cały budynek baptysterium był skryty za rusztowaniami. Teraz cieszy nas stonowaną kolorystyką marmurowej elewacji utrzymanej w zielono-białej tonacji.



Historia budowy baptysterium sięga IV - V w n.e. To z tego okresu pochodzi jego charakterystyczny ośmiokątny kształt. Dzisiejszy wygląd zawdzięcza przebudowom dokonanym w XII - XIII w, kiedy otrzymał marmurową elewację, najpierw z zewnątrz, a następnie wewnątrz. Również z XIII wieku pochodzą mozaiki umieszczone w absydzie prezbiterium i wewnątrz kopuły. Ich widok chyba na każdym ze zwiedzających robi ogromne wrażenie. Ale czy można się temu dziwić?