Râşnov

Zamki chłopskie, podobnie jak kościoły warowne, to charakterystyczne dla Rumunii obiekty obronne, które w dawnych czasach pozwalały skutecznie bronić się lokalnej ludności przed najazdami wrogich wojsk, głównie z terenu Turcji czy Siedmiogrodu. To, co je odróżnia od zamków w innych krajach, to brak w nich siedziby włodarza, rycerza czy księcia. Za to znajdziemy tam wiele użytecznych budowli, jak szkoły, kaplice, czy warsztaty rzemieślnicze.

Najwięcej miejsca zajmowały pomieszczenia mieszkalne i gospodarcze wraz z bogatą siecią piwnic i składów żywności. Zamki budowano w trudno dostępnych miejscach, na skałach i otaczano je kilkoma pierścieniami murów. Zwykle mogły pomieścić mieszkańców kilku wiosek, które solidarnie uczestniczyły w budowie zamku oraz szkoliły obrońców. Na wieść o nadchodzącym zagrożeniu, mieszkańcy tych wiosek chronili się za murami zamku wraz z całym dobytkiem.

Zwiedzając Rumunię odwiedziłem jeden z takich zamków.



Zamek w Râşnovie pierwotnie wybudowali Krzyżacy. Po ich wypędzeniu dalszym umacnianiem zamku zajęli się mieszkańcy trzech okolicznych miejscowości - Râşnova, Cristiany i Vulkana. Powstała potężna twierdza, która na tyle skutecznie broniła okoliczne wioski przed nieprzyjacielem, że nigdy nie została zdobyta.



Do środka twierdzy wchodzimy przez barbakan, który bronił znajdującą się wewnątrz bramę wjazdową do zamku.






Będąc w środku wydaje się nam, że jesteśmy w małym miasteczku, a nie w zamku. Z dawnej liczby kilkudziesięciu domów zachowało się do naszych czasów kilkanaście. Dzisiaj służą celom turystycznym, prezentując dawne życie mieszkańców zamku podczas oblężenia.



Jak pisałem, zamek nigdy nie został zdobyty, raz jednak musiał się poddać z powodu braku wody. Po tym zdarzeniu postanowiono wybudować studnię. Przez 17 lat drążyło ją dwóch tureckich jeńców w zamian za obietnicę wolności. Wodę znaleziono dopiero na głębokości 146 metrów.



Dzięki studni było możliwe przebywanie w zamku nawet przez kilka lat, jak to miało miejsce w czasie tureckiego oblężenia latach1658-61.

Czego nie zdobyli Turcy, zniszczył pożar zamku w 1718 roku, a następnie silne trzęsienie ziemi w 1802 roku. Większość domów przestała istnieć i dzisiaj widzimy je w formie zabezpieczonej ruiny.



Z zamkowych zabudowań ładnie widać dzisiejszy Râşnov położony u podnóża zamkowego wzniesienia.



Po terenie zamku możemy chodzić na własną rękę wszędzie tam, gdzie umożliwiają to wykonane zabezpieczenia.



Po zwiedzeniu opuszczamy zamek przez jego główną bramę.



W ostatnich latach zamek obudowano drugim, niższym pierścieniem murów wyznaczających dawne podgrodzie.



Warto udać się ku widocznej wieży. Raz, że jest dobrym punktem widokowym na zamek (patrz drugie zdjęcie), a dwa, w jej dolnej części znajduje się toaleta.

Lokalizacja zamku.