Melnik

Melnik jest najmniejszym miastem Bułgarii. Zamieszkuje je zaledwie 250 osób. Jest to o tyle dziwne, że jeszcze w 1880 roku liczyło 20 tys. mieszkańców, czyli tylko o jeden tysiąc mniej niż Sofia. Niestety w czasie II wojny bałkańskiej miasto zostaje doszczętnie zniszczone i utraciło na znaczeniu jako ośrodek handlowy.

Dzisiaj to zagubione pośród piaskowcowych skał miasteczko wabi turystów wyjątkowym smakiem lokalnego wina oraz niezwykle ciekawą architekturą domów. Rzadko trafiają tutaj wypełnione turystami autobusy, co sprawia, że spacerując po Melniku możemy delektować się spokojem oraz niepowtarzalnym gdzie indziej klimatem sennego miasteczka.

Panorama miasteczka na tle pasma górskiego Pirynu.



W bezpośredniej bliskości miasteczko otaczają skalne piramidy i wąwozy powstałe w wyniku wietrzenia piaskowca.



Skały towarzyszą nam cały czas podczas zwiedzania Melnika, pojawiając się ponad dachami mijanych domów.



Przez miejscowość przepływa rzeka Melniszka. Zwykle jest wyschnięta, ale po silnych opadach deszczu potrafi wypełnić wodą całe wybetonowane koryto.



Charakter miejscowości wyznacza jego zabudowa nawiązująca do stylu bułgarskiego odrodzenia narodowego. Dominuje kolor bieli i brązu. W mijanych budynkach wyróżnia się ich piętro wsparte na podporach, wystające ponad podstawę budynku. Czasem kolejne piętra są bardziej wysunięte, co sprawia, że budynki wyglądają jak odwrócone piramidy.






Przez miejscowość prowadzi jedna droga, stopniowo prowadząca w coraz wyższe miejsca.






Malownicze zaułki, ładne hotele i winiarnie tworzą niezwykły klimat tej miejscowości.









Naszym celem jest dom dawnego handlarza win Kordopułowa, położony w najwyższym punkcie miejscowości.






W jego pobliżu znajdują się ruiny dawnej kaplicy.









Nieco zasapani dochodzimy do czteropiętrowego domu Kordopułowa.



Łapiąc oddech podziwiamy otoczenie domu.



Nagrzane kamienie sprawiają, że dość często widzimy wygrzewające się na słońcu jaszczurki.



Dom stanowi muzeum. Jest jednym z 45 budynków, z ponad 1000, zachowanych od zniszczeń wojen bałkańskich. Został zbudowany w 1754 roku.



Wchodzimy po schodach na piętro, by zobaczyć jak mieszkał kiedyś bogaty bułgarski kupiec. Dom Kordopulowa jest dzisiaj największym zachowanym budynkiem w Bułgarii z okresu odrodzenia narodowego. Wnętrza przyciągają wzrok oryginalnym wzornictwem.



Duże wrażenie robią dwa rzędy okien. Te górne wykonano z barwionego szkła weneckiego.









Niezwykle barwnie prezentują się kobierce położone na podłogach. W jednym z pomieszczeń zachowano warsztat, gdzie je tkano.



Mniej reprezentacyjne pomieszczenie dzienne.



Warto jeszcze zajrzeć na położony na dachu taras, skąd mamy ładny widok na Melnik i okolicę.



W domu kupca win nie mogło zabraknąć winiarni. Zajmowała dwie dolne, kamienne kondygnacje domu. I dzisiaj pełni tę rolę. Można zamówić lampkę wina i degustować smak jednego z kilku lokalnych szczepów winnych. W tej części domu podstawowym elementem wystroju są stare beczki, w których dojrzewało wino.












Widoczne na ostatnim zdjęciu z lewej strony beczki wejście, prowadzi do wykutych w skałach piwnic. To tam w chłodzie leżakuje wino. Całkowita długość korytarzy liczy sobie 180 metrów.









Opuszczamy dom Kordopułowa. W pobliżu znajduje się droga prowadząca w głąb skalnych wąwozów otaczających Melnik. Można też dojść na kilka punktów widokowych znajdujących się na wierzchołkach skał. Z uwagi na panujący tego dnia upał zrezygnowaliśmy z takiej możliwości.



Za to znów spokojnie spacerowaliśmy pośród malowniczych zabudowań Melnika.






W końcu na głównym placu miasteczka, nieopodal wielkiego platana robimy przerwę na kawę i smaczne lody.



Polecam odwiedzenie tej miejscowości wszystkim lubiącym takie spokojne zwiedzanie. Póki jeszcze nie została odkryta przez rzesze turystów.

Lokalizacja.