Sanktuarium w Świętej Wodzie - Wzgórze Krzyży

Krzyż towarzyszy nam w życiu codziennym od urodzenia aż do śmierci. Jest też obecny podczas naszych krajoznawczych wycieczek. Często go widujemy zwiedzając kościoły, miejsca kultu czy cmentarze. Dla chrześcijan symbolizuje śmierć Chrystusa, jest znakiem zbawienia i znakiem nadziei. To narzędzie męki Jezusa symbolizuje również nasze grzechy, troski, bóle i cierpienia. Mówimy często w języku potocznym, że niesiemy swój krzyż. Najczęściej przychodzimy z nim do Boga, szukając ukojenia i nadziei na lepsze jutro.

Są takie miejsca na ziemi, gdzie wierni dosłownie przychodzą z krzyżami, by po modlitwie je tam zostawić. Zwykle są zlokalizowane na wzniesieniach, miejscach znajdujących się bliżej Nieba, czyli też bliżej Boga. Te bardziej znane to m.in. Góra Krzyży Szawle na Litwie czy tez nasza Grabarka. W dzisiejszym poście przedstawię mniej znane Wzgórze Krzyży położone na terenie sanktuarium w Świętej Wodzie nieopodal Wasilkowa na północ od Białegostoku.

Widok ogólny Wzgórza Krzyży z wysokim na 25 m Krzyżem Jubileuszowym Pielgrzymów.



Obok Krzyża Jubileuszowego znajduje się ołtarz polowy i dzwonnica.



W oddali widać kościół pw. Matki Bożej Bolesnej, będący sercem sanktuarium.



Historia kultu w tym miejscu zaczyna się w roku 1719. Wtedy to pewien szlachcic, Bazyli Samotyja Lenczewski, będąc od dwóch lat ślepy, za sprawą wody z cudownego źródełka odzyskał wzrok. W akcie wdzięczności ufundował drewnianą kaplicę, którą pod opiekę wzięli pustelnicy bazyliańscy.

Ważnym wydarzeniem w dziejach rozwoju kultu w Świętej Wodzie było nadanie przywileju odpustowego w dniu 18 stycznia 1778 roku przez Stolicę Apostolską, oraz kolejnego w dniu 21 czerwca 1815 roku przez unickiego biskupa brzeskiego Jozafata Bułhaka. W 1876 roku w miejscu starej drewnianej kaplicy, wzniesiona została nowa prawosławna świątynia, którą w 1921 roku przejęli katolicy.

Kaplica w wyniku działań wojennych uległa zniszczeniu. Została ona odbudowana w roku 1949 przez ks. Wacława Rabczyńskiego. On też, w roku 1953 wybudował w Świętej Wodzie grotę nad cudownym źródełkiem na wzór groty z Lourdes. W roku 1997 abp metropolita białostocki Stanisław Szymecki ustanowił w Świętej Wodzie Sanktuarium Matki Boskiej Bolesnej.



Wnętrze kościółka z obrazem Matki Boskiej Bolesnej.









Z tylu kościoła znajduje się drugi, mniejszy ołtarz polowy.



Nieco dalej usypano niewielki kopiec symbolizujący Golgotę.



Znajdują się na nim ostatnie stacje Drogi Krzyżowej.






Grota lurdzka



z cudownym źródełkiem.



Sadzawki Betesda i Siloe.



Kapliczki na wzgórzu.



W oddali za jedną ze stacji Drogi Krzyżowej widać miejsce, gdzie wierni zostawiają krzyże.



Zwyczaj ten zapoczątkowały obchody Roku Jubileuszowego. Na wzgórzu obok świątyni postawiono wtedy Jubileuszowy Krzyż Pielgrzymów. Niedługo wokół niego powstał prawdziwy las krzyży stawianych w różnych intencjach przez pielgrzymujących do Sanktuarium. Dziś jest ich już kilkadziesiąt tysięcy i wciąż pojawiają się nowe.












Tym postem oraz symboliką Krzyża chciałem wpisać się w nadchodzący okres Triduum Paschalnego. Kolejny raz będziemy przeżywać ten czas w cieniu pandemii i zagrożeń jakie niesie. Mam nadzieję, że po raz ostatni. 

Pozostając w tej nadziei, życzę wszystkim zdrowych i spokojnych Świąt Wielkanocnych.

Lokalizacja miejsca.