Zespół pałacowo-ogrodowy w Pillnitz

W 1706 roku król polski August II Mocny nadaje swojej kochance Annie Konstancji von Cosel niedawno odziedziczony majątek ziemski Pillnitz, położony na przedmieściach Drezna. Jego ozdobą była pałacowa rezydencja, w której zamieszkała słynna hrabina w latach 1713-1715. Gdy za sprawą intryg Cosel popada w niełaskę króla, musi opuścić Pillnitz i resztę życia spędzi na zamku w Stolpen.

Cały majątek powraca do Augusta II Mocnego, który zleca jego rozbudowę wg projektu Matthäusa Daniela Pöppelmanna. W ciągu dziesięciu lat do już istniejącej rezydencji zostały dobudowane: Pałac Wodny z okazałymi schodami prowadzącymi do przystani na Łabie, Pałac Górski, Świątynia Wenus oraz kościół św. Ducha. Równolegle zaprojektowano pałacowe ogrody w stylach francuskim i angielskim. W efekcie powstała wspaniała rezydencja zwana "rezydencją rozkoszy", która wkrótce stała się ulubionym miejscem pobytu latem elektorów i królów saskich.

W 1818 roku pożar niszczy doszczętnie zabudowania Starego Pałacu i Świątynię Wenus. W ich miejsce w latach 1819-1830 powstaje klasycystyczna bryła Nowego Pałacu z salą balową nakrytą wielką kopułą oraz katolicką kaplicą. Nowy pałac połączono łącznikami z ocalałymi z pożaru Pałacami: Wodnym i Górskim. W takim stanie zabudowania te dotrwały do naszych czasów. Zanim zobaczymy je z bliska warto jeszcze przyjrzeć się ich położeniu z lotu ptaka. Z braku drona musi nam wystarczyć widok, jaki pokazuje Google Earth.



Zwiedzanie tego kompleksu pałacowo-ogrodowego zaczynamy od kupna biletów w kasie. Następnie po przejściu kilku parkowych alejek wchodzimy na centralny dziedziniec pałacowy. Ma on postać ogrodu w stylu francuskim ze ścieżkami spacerowymi i fontanną. Całość zdobią liczne rabaty kwiatowe.



Najpierw udajemy się do Pałacu Wodnego, który tak nazwano z uwagi na bliskie sąsiedztwo rzeki Łaby. Już pierwsze spojrzenie na bryłę budynku pokazuje, że mamy tutaj nawiązanie do architektury azjatyckiej. Istotnie, oba pałace, wodny i górski powstały w modnym wówczas w Europie stylu tzw. chinoiserie, nawiązującym tak w sztuce, jak i architekturze do wzorów orientalnych, głownie chińskich.



Ładnie to pokazano na gzymsach pałacowych, gdzie znajdziemy wiele postaci chińskich ukazanych w scenach z życia codziennego.



O ile z zewnątrz pałac prezentuje się bardzo okazale, to jego wnętrza rozczarowują. Z kilkudziesięciu pokoi na parterze i piętrze mogliśmy zobaczyć tylko kilka, do tego z mało ciekawą wystawą biologiczną. Dopiero po drugiej stronie pałacowego holu naszą uwagę zwrócił pokój chiński.



Ozdobą tego pomieszczenia były liczne wazy chińskie oraz meble reprezentujące styl chinoiserie.



Do całości pasuje piec kaflowy, którego fragment pokazuje poniższe zdjęcie.



W sąsiednim pomieszczeniu ustawiono ładny, malowany parawan oraz kolekcję krzeseł obitych skórą.



Po chwili wychodzimy z pałacu. Z jego tarasu oglądamy bliźniaczy Pałac Górski



oraz Nowy Pałac



W pierwszej kolejności idziemy zobaczyć Pałac Górski.



Mamy nadzieję, że w tym pałacu będą ciekawsze wnętrza.



I faktycznie, już pierwsze pomieszczenie, duży pałacowy hol wprawił nas w zachwyt. Jego ściany i sufit w całości pokrywają ładne malowidła o tematyce chińskiej.



Wyróżniają się spośród nich duże pionowe polichromie.



Fragment takiego malowidła.



Jeszcze jedno spojrzenie na hol, tym razem z drugiej strony.



Kolejne pomieszczenie urządzono na wzór dawnej pałacowej jadalni.



Na stole i na ściennych półkach możemy zobaczyć przykłady porcelany miśnieńskiej.






Resztę pomieszczeń wypełniają odnowione meble. Czasem jest to jeden egzemplarz, gdzie indziej więcej, jak na zdjęciu poniżej.



Poniżej  fragment pięknego pieca kaflowego.



A tutaj finezyjny w kształcie żyrandol na świeczki.



Pozostał nam do zobaczenia ostatni z pałaców.



Zwiedzanie Nowego Pałacu zaczynamy od zrekonstruowanej kuchni.



Na jednym z filarów zaznaczono poziomy wody, jaki historycznie miała rzeka Łaba w trakcie powodzi. Jak widać, było już ich kilkanaście, a jeden z najwyższych poziomów odpowiada powodzi tysiąclecia z 2002 roku. Nieco niżej zaznaczono powódź z czerwca 2013 roku. Pamiętam ją, bo byliśmy wtedy w Austrii i mieliśmy spore problemy z wydostaniem się z zalewanych terenów. Wiele głównych dróg było już odciętych i musieliśmy nadrobić ok 200 km w drodze powrotnej do kraju.



Centralne miejsce w pałacu zajmuje sala balowa. W czasie naszej wizyty była w remoncie.



Ale już mogliśmy zobaczyć prawie całkowicie odnowioną kopułę nad tą salą.



Bocznym korytarzem idziemy do pałacowej kaplicy.



Na uwagę zasługują freski Carla Christiana Vogela von Vogelsteina umieszczone na dziesięciu płycinach ściennych i sufitowych zawierające sceny z życia Najświętszej Marii Panny. Co ciekawe, w niedzielę i święta w kościele odbywają się msze św..



Po wyjściu z kaplicy udajemy się znów do Pałacu Wodnego, ale tym razem oglądamy go od strony rzeki Łaby.



Zwracają uwagę schody prowadzące bezpośrednio do lustra wody. Zostały tak zaprojektowane, aby cumowanie łodzi oraz wsiadanie i wysiadanie z nich było możliwe przy każdym poziomie rzeki.



Zbliżenia na sfinksa zdobiącego obramowanie schodów.



Widok na Łabę.



Znad wody przenosimy się teraz do pałacowych ogrodów. Znajdują się zaraz za zabudowaniami pałacowymi.



Ozdobą ogrodów są egzemplarze kamelii. Akurat trafiliśmy na czas ich kwitnienia.






Prawda, że wyglądają pięknie ?



W ogrodach Pillnitz możemy wyróżnić ich część holenderską, angielską i chińską.



Zdjęcie poniżej pokazuje fragment ogrodu chińskiego z pawilonem z 1804 roku. Pawilon Chiński uważany jest za najlepszą europejską replikę budowli wschodnioazjatyckiej.



Widoczna poniżej palmiarnia została zbudowana w latach 1859-1861. Składa się z trzech połączonych ze sobą szklarni o łącznej długości ok 94 m.



Zwykle nie odmawiam sobie okazji wejścia do palmiarni i zrobienia zdjęć nieznanym mi gatunkom roślin.



Dzięki funkcji "wyszukiwania obrazem" w Google nawet udało mi się niektóre nazwać. Tak więc mamy tutaj  przedstawiciela Leucospermum.



Strelitzia.reginae



Hebe



Telopea speciosissima



W części środkowej palmiarni rosną wyższe okazy roślin m.in. palmy.



Po wyjściu z palmiarni idziemy w kierunku ogrodu angielskiego. Mijamy pałacową oranżerię. Kiedyś w części środkowej znajdowała się  karuzela.



Nieco dalej znajduje się interesująca szklana konstrukcja. Jej zadaniem jest ochrona ogromnej kamelii, która liczy już sobie ok 230 lat. Jest najstarszym okazem kamelii japońskiej (Camellia japonica) w Europie. Ma ok 9 m wysokości i 11 metrów średnicy. Pokazana konstrukcja utrzymuje w zimie odpowiednie warunki dla tej ciepłolubnej rośliny, natomiast latem jest przesuwana na bok. Obliczono, że w okresie kwitnienia pojawia się na niej ok 35 000 kwiatów.



Pozostał nam do zobaczenia jeszcze ogród angielski. Wkrótce do niego dochodzimy.



W ładnej scenerii, nad wodą możemy podejść do budynku herbaciarni z 1780 roku.



Kończymy naszą wizytę w Pillnitz.



Idąc w stronę parkingu mijamy pomnik z wielką wazą nawiązującą do antycznych wzorów.



Lokalizacja miejsca