Chata Wuja Toma

Chata Wuja Toma to prywatne schronisko na przełęczy Karkoszczonka w Beskidzie Śląskim. Prowadzi do niego krótki szlak turystyczny oznaczony kolorem żółtym z miejscowości Brenna. Wycieczka zajmie nam ok. 3 godziny, a z dojazdem z większości śląskich miast około 5 godzin. Zarówno starsi jak i małe dzieci nie powinni mieć problemu z jej pokonaniem.

Zdjęcia są w miarę świeże, bo były robione ostatniej niedzieli. Przy okazji można zobaczyć , że wyżej w górach już zaczyna się najbardziej kolorowa pora roku. Myślę, że za dwa tygodnie będzie tam już nasza piękna złota jesień w pełnej krasie. O ile ostatnie deszcze wreszcie przestaną padać.

Wycieczkę zaczynamy na ostatnim parkingu przy głównej drodze w Brennej, dalej jest zakaz jazdy. Zaraz też spotykamy żółty szlak i po chwili wchodzimy do lasu. Około 2/3 trasy prowadzi wąska asfaltową drogą służącą głównie do transportu drewna z wycinek leśnych.

Tomášovský Výhlad

Wędrując malowniczą doliną rzeki Hornad niedaleko miejscowości Cingov zobaczymy wysoką na około 150 m grupę skał z galerią widokową.






Miejsce to znane jest jako Tomášovský Výhlad i stanowi kolejną atrakcję Słowackiego Raju.

Widząc na szczycie małe sylwetki ludzi postanowiłem wejść na te skały. Prowadzi tam zielony szlak turystyczny z Cingova. Trasa jest stosunkowo łatwa i prowadzi pośród lasu.

Kościół św. Barbary w Kutnej Horze

Zapraszam dzisiaj do zwiedzenia jednego z najwspanialszych przykładów gotyckiej architektury w Europie. Przepiękny, przykryty trzema niezwykłymi kopułami kościół jednym kojarzy się z namiotem tureckiego sułtana, inni dopatruję się tutaj grzbietu brontozaura. Co by nie pomyśleć, sylwetka kościoła św. Barbary w Kutnej Horze jest wyjątkowa i niespotykana gdzie indziej.



Kościół powstał dzięki górnikom, którzy w okresie prosperity miasta uznali, że nie chcą być gorsi od Pragi i stać ich na kościół porównywalny z praską katedrą św. Wita. Budowę rozpoczęto w 1388 r., a plany zakładały dzieło w stylu francuskiego gotyku (warsztat Petra Parlefa). W 1421 r. prace zawieszono na czas wojen husyc-kich. Później brali w nich udział tacy mistrzowie, jak Hanuś, Matyaś Rejśek i Benedikt Ried. Budowę zakończono dopiero u schyłku XIX w.