Mechowo

Mechowo to kaszubska wieś położona na skraju Puszczy Darżlubskiej około 9 km od Pucka.

Jest często odwiedzana przez turystów za sprawą atrakcji przyrodniczej jaką są Groty Mechowskie.



Powstały na skutek wypłukiwania piasku spomiędzy skał osadowych scementowanych przez związki wapnia. Wejście tworzą filary o fantazyjnych formach, podtrzymujące też strop wewnątrz.



Mechowskie Groty to osobliwość geologiczna na terenach nizinnych, jedyny taki zabytek przyrody w Polsce. Zostały odkryte w 1818 roku, a już w 1908 roku władze pruskie uznały je za pomnik przyrody. Obecnie stanowią rezerwat geologiczny. Zbudowany z piaskowca strop głównej komory grozi ciągłym osypywaniem, dlatego ze względu na bezpieczeństwo do zwiedzania udostępniono tylko krótki początkowy odcinek groty. Całkowita długość korytarzy wynosi 61 metrów. Niedostępna część jest zarazem najładniejsza, dlatego zamieszczam tutaj kilka zdjęć z serwisu promującego województwo pomorskie www.pomorskie.eu .









Większość osób po zwiedzeniu grot kończy wizytę w Miechowie, tymczasem warto także zobaczyć wzniesiony w 1742 roku drewniany kościół o konstrukcji szkieletowej (ryglowej) z barokowym wystrojem wnętrza.

Znajduje się w centrum miejscowości około 500 m od groty.



Istniejący obecnie kościół o konstrukcji szkieletowej jest już trzecią świątynią w tym miejscu. Pierwsza spłonęła w roku 1583. Drugą o której wiadomo, że była „z pruskiego muru” rozebrano by mógł stanąć obecny kościół, którego fundatorem był Jacek Rybiński – opat oliwski w roku 1742. Kościół parafialny pierwotnie był p.w. Podwyższenia Krzyża Św. obecnie p. w. śś. Jakuba St. i Mikołaja.
Kościół usytuowany jest wśród drzew na wzniesieniu otoczonym murem kamienno – ceglanym.



Jednonawowe wnętrze jest nakryte silnie spłaszczonym sklepieniem kolebkowym.



Po lewej stronie prezbiterium znajduje się ambona barokowa 2. poł. w. XVII w.



Jej wystrój uzupełniają obrazy z postaciami czterech ewangelistów na płycinach korpusu ambony oraz Chrystusa dźwigającego krzyż na płycinie schodków i Chrystusa Dobrego Pasterza na zaplecku.

Po obu stronach prezbiterium umieszczono dwa barokowe ołtarze z 1742 roku. Zwraca uwagę bogata ornamentyka akantowo – kwiatowa.

Po lewej stronie w polu głównym mamy obraz św. Józefa z Dzieciątkiem, powyżej św. Rocha i dwie rzeźby śś. Katarzyny i Barbary.



Po prawej stronie główny obraz przedstawia św. Pielgrzyma, powyżej Matka Boska z Dzieciątkiem i rzeźby śś. Bernarda i Benedykta.



Ołtarz główny jest dziełem wczesnobarokowym z ok. 1640 roku



Ołtarz również posiada bogatą dekorację snycerską Kolumny oplecione są winną latoroślą, z maskami w kiściach owoców na dolnej części trzonów i popiersiami aniołów trzymających kartusze na podstawach kolumn. W niszach przy ołtarzu rzeźby śś. Jakuba Starszego i Jana Ewangelisty.



Centralne miejsce zajmuje obraz Koronacji NMP z warsztatu Bartłomieja Strobla.



W dolnej części widzimy apostołów i trzy niewiasty w strojach dworskich wokół pustego sarkofagu, powyżej scenę koronacji.

Bogato zdobiony jest również stół ofiarny i jego wyposażenie.



Wnętrze świątyni rozświetlają bardzo ładne witraże.



Kościół p.w. św. św. Jakuba i Mikołaja w Mechowie, ze względu na swoje odosobnienie, sprzyja duchowej refleksji. Wyjeżdżając z Miechowa warto jeszcze zobaczyć malowniczą, typową dla tych stron kapliczkę.



Lokalizacja miejsca

 
Pokaż MechowoBez tytułu na większej mapie