San Gimignano

Gdy wspominam Toskanię, to zaraz robi mi się cieplej. Może dlatego, po ostatnich kilku chłodnych dniach, postanowiłem napisać post o San Gimignano. Mimo, że od mojego pobytu w tym mieście minęło już kilka lat, wciąż przed oczami mam jego widok, a zwłaszcza jego strzelistych wież. O San Gimignano często mówi się, że jest to średniowieczny Manhattan. Myślę, że ta nazwa jest jak najbardziej trafna. Wystarczy, że spojrzymy na miasto z jednego z otaczających go wzgórz lub z pewnej wysokości, jak na zdjęciu poniżej.


                                                                                                                                                                                  zdjęcie z internetu

Dzisiaj możemy oglądać 14 wież, ale dawniej w XIII i do połowy XIV wieku, w okresie największego rozwoju miasta było ich aż 72. Czemu służyły ? Głównie celom obronnym. Dolne kondygnacje były mieszkaniami bogatych kupców, którzy w tym czasie dorobili się wielkich fortun na handlu winem lub szafranem. Bogate miasto przyciągało liczne bandy rabusiów i w czasie takich ataków mieszkańcy domów - wież chronili się na wyższych kondygnacjach wciągając drabiny, co utrudniało grabieżcom dostanie się do środka.

Zanim jednak znajdziemy się u podnóża tych wież musimy wkroczyć w obręb Starego Miasta, które prawie w całości otoczone jest średniowiecznymi murami.



Wejście umożliwia kilka bram, my wchodzimy bramą San Giovanni.



Po jej przekroczeniu zdawać by się mogło, że przenieśliśmy się w inne czasy. Idąc ulicą via San Giovanni, mijamy podobne w stylu budynki wybudowane z cegły lub kamiennych bloków. Zachwycają jednolitą kolorystyką oraz detalami architektonicznymi. Kierunek wyznaczają widoczne w oddali wieże.



W mijanych budynkach znajdują się niewielkie bary lub sklepy z pamiątkami. W jednym z nich zachwyciła nas kolekcja miejscowej ceramiki.



Nieco dalej mijamy niewielki kościółek św. Franciszka.



Już blisko do centrum miasta, gdzie wznoszą się domy - wieże.



Przechodząc pod widocznym łukiem



wychodzimy na centralny plac miasta, Piazza della Cisterna.



Wokół placu rozlokowały się liczne kafejki, restauracje i sklepy z pamiątkami. Są też lodziarnie z ponoć najlepszymi lodami we Włoszech. Ile razy to słyszeliśmy ? Ale faktycznie, lody były dobre.



Wokół atmosfera sjesty, większość osób to turyści szukający cienia. Nagrzany słońcem plac daje się we znaki.



Zachwycają detale architektoniczne.



Zaraz obok znajduje się drugi centralny plac miasta, Piazza del Duomo. A przy nim surowa bryła, kiedyś katedry, a dzisiaj kolegiaty Santa Maria Assunta pochodzącej z XI wieku.



Prostota fasady mogłaby wskazywać, że w środku nie ma nic ciekawego. Nic bardziej mylnego, bowiem wnętrza katedry kryją cykl wspaniałych fresków pochodzących z XIV wieku. Już przed wejściem do środka mamy ich przedsmak, oglądając fresk Zwiastowanie w przylegającej do katedry loggii.



Z uwagi na restrykcyjnie przestrzegany zakaz fotografowania udało mi się zrobić tylko kilka zdjęć fresków. Dlatego dla zobrazowania wnętrza katedry posłużę się jego panoramą 360° znalezioną w internecie.



Jak widać na ścianach katedry trudno znaleźć wolne miejsce. Na lewej znajduje się cykl fresków przedstawiających sceny ze Starego Testamentu. Ich autorem jest Bartolo di Fredi. Ukończył je w 1367 roku. Po prawej stronie namalowano sceny z Nowego Testamentu autorstwa Barna da Siena oraz jego uczniów, którzy ukończyli freski po tym, jak artysta spadł z rusztowania podczas malowania. Poniżej zbliżenie na kilka fresków.

Męczeństwo św. Sebastiana



Sceny z Nowego Testamentu









Freski przedstawiające śmierć i pogrzeb św. Finy.






Po wyjściu z katedry rozglądamy się po niewielkim placu katedralnym. To przy nim znajdują się największe wieże, w tym ta najwyższa Torre Grossa o wysokości 54 metry. Można na nią wejść, by podziwiać jeden z najwspanialszych widoków w Toskanii.









Nie byliśmy tak szaleni, by w upale, jaki był tego dnia, wspinać się po karkołomnych schodach na wieżę. Znaleźliśmy o wiele przyjemniejsze miejsce. Pobliski park na wzgórzu, gdzie w cieniu drzew mogliśmy podziwiać tak miasto, jak i okolicę.












Zielone wzgórza Toskanii - niezapomniany widok, wywołujący tęsknotę i miłe wspomnienia.



W końcu przyszedł czas na opuszczenie San Gimignano. Wracamy tą samą trasą. Przed bramą San Giovanni w widocznej knajpce kupujemy jeszcze pyszne panini.



Od 1990 roku Stare Miasto San Gimignano figuruje na Liście Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego UNESCO.

Lokalizacja