Starý Jičín

W czasie moich wycieczek do Czech trzykrotnie trafiałem na miejscowości o nazwie Jičín. Dwie z nich, Starý Jičín i Nový Jičín znajdują się stosunkowo blisko polskiej granicy, niedaleko Ostrawy. Trzecia miejscowość Jičín, ta najbardziej znana za sprawą popularnej bajki o rozbójniku Rumcajsie, leży bardziej na zachód, w głębi kraju i stanowi jakby bramę wjazdową do często odwiedzanego przez nas Czeskiego Raju.

Prezentację tych miejscowości postanowiłem zacząć od najstarszej. Jest nią Starý Jičín (po polsku - Stary Jiczyn) wzmiankowany po raz pierwszy w 1240 roku za sprawą istniejącego na wzgórzu zamku, którego właścicielem był Arnold z Hückeswagen. Jeszcze starsze dzieje tego miejsca podaje Wikipedia. Podobno już w I tysiącleciu p.n.e. na terenie dzisiejszego Starego Jiczyna istniał gród kultury łużyckiej, później przejęty przez Celtów.

To właśnie malowniczo położone na wzgórzu pozostałości zamku są celem, dla którego tę miejscowość odwiedzają turyści. Zanim i my tam się udamy, spacerujemy po niewielkim placu znajdującym się w centrum miejscowości pełniącym funkcje rynku. Uwagę zwraca górująca na dachami domów sylwetka kościoła św. Wacława.



Jeszcze w XVII wieku miejscowość miała prawa miejskie, stąd w centrum przeważa małomiasteczkowa zabudowa. Ciekawostką jest zachowany kamienny pręgierz, co wskazuje, że dawniej Stary Jiczyn miał przywilej sprawowania sądów i orzekania kary.



W północnej części rynku znajduje się fontanna z 1836 roku.



Wieńczy ją brązowa rzeźba z postacią Anioła Stróża chroniącego małą dziewczynkę.



Z rynku idziemy w kierunku kościoła. Prowadzą do niego stare kamienne schody. Obok nich dwa kamienne krzyże.



Na tym po lewej brakuje postaci ukrzyżowanego Jezusa.



Za to poniżej znajduje się rozmodlona postać, ale nie wiem, kogo przedstawia. Być może Marię Magdalenę.



Na drugim krzyżu znajduje się Jezus Ukrzyżowany.



Ujął mnie wyraz jego twarzy.



Po rzeźbach widać upływ czasu, a zielona patyna jeszcze to podkreśla. Poniżej jeszcze jedna figura z postacią anioła.



W południowej niszy kościoła znajduje się niewielka grota z rzeźbą MB z Lourdes z XIX wieku.



Nie zachowały się dokumenty określające datę budowy kościoła, sądzić jednak można, że pierwotna świątynia pochodziła z XII lub XIII wieku, wtedy to bowiem powstał tu zamek i zabudowania na podzamczu. Kościół stanął w miejscu dawnej kaplicy, o czym świadczyć mogą krypty grobowe odkryte podczas prac renowacyjnych. Rozbudowa kościoła w stylu romańskim przypadła na lata 1715-1716. W kościelnej wieży zamieszczono olbrzymi, ważący 3 tony dzwon podarowany w 1579 r. przez hrabiego Karola z Żerotina, poświęcony św. Wacławowi. Zegar na wieży działa nieprzerwanie od 1910 roku do dziś.



Otwarte drzwi pozwoliły zajrzeć do wnętrza świątyni, ale tylko do przedsionka. Zrobione stamtąd zdjęcie pokazuje fragment prezbiterium.



I jeszcze ładny witraż przedstawiający św. Rodzinę.



Zaraz po wyjściu z kościoła znajdujemy ścieżkę prowadzącą do ruin zamku. Po chwili mijamy zabytkowy budynek stacji wodociągowej z 1902 roku.



Stąd mamy do przejścia ok 500 metrowy odcinek pod górę, wciąż przez las na Starojický kopec (495 m n.p.m.)



Po około 10 minutach dochodzimy na wierzchołek wzniesienia.



Po prawej stronie mijamy pozostałości dawnego zamku.



Zamek został założony prawdopodobnie w latach 30 XIII wieku przez Arnolda z Hückeswagen, właściciela okolicznych dóbr, z których ukształtowało się później państwo hukwaldzkie. Był to potężny zamek z początku nazywany Gyczyn. Miał strzec szlaku handlowego łączącego Adriatyk i Bałtyk (Szlak bursztynowy), jak również chronić granicę Królestwa Czech od strony Polski i Węgier. Po Arnoldzie dobra objął jego syn, Franko, który pomiędzy 1252 a 1258 sprzedał je biskupowi ołomunieckiemu Brunowi ze Schauenburku. Franko uzyskał od niego w lenno część dawnych dóbr a swą siedzibę przeniósł do Hukwaldu. Tymczasem nazwa zamku Gyczyn i powstałego pod nim podgrodzia przekształciła się na Jiczyn a od roku 1397 na Stary Jiczyn. Feudalne państwo podległe zamkowi było własnością rodu Krawarskich z Krawarzy, a od 1500 roku Żerotinów. W roku 1626 zamek został zdobyty przez Duńczyków, a niebawem, po skończonej wojnie trzydziestoletniej, opustoszał i popadł w ruinę.

Feudalne państwo podległe zamkowi było własnością rodu Krawarskich z Krawarzy, a od 1500 roku Żerotinów. W roku 1626 zamek został zdobyty przez Duńczyków, a niebawem, po skończonej wojnie trzydziestoletniej, opustoszał i popadł w ruinę. Do dzisiaj zachowały się fundamenty zamku, fragmenty murów obronnych oraz wieża przy bramie wjazdowej, którą zrekonstruowano w 1996r. Obecnie w wieży znajduje się ekspozycja prezentująca historię zamku i jego makietę z czasów największej świetności.



Cały wierzchołek wzniesienia poprzecinany jest wydeptanymi ścieżkami pozwalającymi dojść w prawie każde miejsce i obejrzeć pozostałości po zamku.









Chwilami przez dawne otwory okienne możemy podziwiać rozległy widok okolic Starego Jiczyna.









Wracamy na najwyższy punk wzniesienia.






Ładnie stąd widać wieżę bramy wjazdowej oraz zachowane fragmenty murów.






Schodzimy na dawny dziedziniec zamkowy i kierujemy się ku widocznej przerwie w murach.



Miejsce to stanowi ładny punkt widokowy na położone w odległości ok. 4 km miasto Nowy Jiczyn (Nový Jičín).



Poniżej zbliżenie na centrum miasta Nowy Jiczyn.



Więcej widoków tego miasta jak i opis jego historii będzie treścią innego postu. Tymczasem pozdrawiam wszystkim i życzę udanych wycieczek, tych bliższych i dalszych, może nawet za granicę, bo już można.

Lokalizacja