Zamek Vranov nad Dyji

Tym razem chciałbym przybliżyć Wam zamek, który zachwycił nas zarówno swoim malowniczym położeniem, jak i ciekawymi wnętrzami. Mowa o zamku Vranov nad Dyji, położonym na południu Czech. Wyobraźcie sobie, że jedziecie samochodem górską serpentyną i nagle, za kolejnym zakrętem drogi, waszym oczom ukazuje się taki oto widok.



Dla takich amatorów zamków, jak my, decyzja mogła być tylko jedna. Musimy go zobaczyć. Po chwili przy drodze pojawiła się mała zatoczka. Zatrzymujemy samochód i oglądamy dokładniej położone na wysokiej skale zabudowania zamkowe. Zwykle mam lornetkę, ale i zoom w aparacie pozwala dokładniej pokazać ich szczegóły.



Zjeżdżamy do miejscowości Vranov i zostawiamy samochód na parkingu. Teraz czeka nas spacer pod górę w kierunku zamku. Idąc drogą, cały czas mamy ładny widok na zamek.



Po ok. 20 minutach dochodzimy do zamkowej  bramy.



Po jej minięciu stajemy przed kamiennym mostem z widokiem na zachodnią część zamku. Jego historia zaczyna się około 1100 roku, kiedy to na wysokim wzgórzu rzeki Dyji powstała warownia, której zadaniem była obrona południowej granicy Moraw. Była to jeszcze drewniana konstrukcja. Budowę murowanego zamku najpewniej rozpoczęto w pierwszej połowie XIII wieku z inicjatywy ówczesnych władców. W XV w. nabył go bogaty i wpływowy ród Lichtenburgów. W XVI i XVII w. w krótkich odstępach czasu zamek zmieniał właścicieli, którzy stopniowo go rozbudowywali. Obwarowania były na tyle solidne, że w czasie wojny trzydziestoletniej zamek oparł się trzykrotnie próbie zdobycia go przez Szwedów. Pomimo przetrwania wojennej zawieruchy, w 1665 roku zamek został zniszczony przez pożar.



Ówczesny właściciel, hrabia Michael von Althann przystąpił do odbudowy zamku. W jej trakcie większość pierwotnych zabudowań została wyburzona, a na ich miejscu wzniesiono nowe budowle, już w stylu barokowym, m.in. kaplicę p.w. Świętej Trójcy, zaprojektowaną przez wybitnego architekta, Johanna Bernharda Fischera von Erlach, którą ładnie widać z mostu wybudowanego nad dawną suchą fosą.



Kamienny most kończy się bramą wjazdową prowadzącą na pierwszy dziedziniec, teren dawnego przedzamcza.



Możemy na nim zobaczyć wcześniejsze zabudowania zamkowe pamiętające czasy średniowiecza m.in. dawna wieżę obronną pochodzącą z przełomu XIII i XIV wieku.



Kierujemy się teraz ku kolejnej bramie.



Po jej minięciu znajdziemy się na głównym zamkowym dziedzińcu, zwanym honorowym. Na jego środku znajduje się barokowa fontanna.



Po prawej stronie dziedzińca znajduje się taras, skąd mamy ładne widoki na okolicę i zabudowania zamkowe. Poniżej możemy zobaczyć położone u stóp zamku miasteczko Vranov. Widoczna po prawej stronie kwadratowa wieża służyła dawniej jako cysterna gromadząca wodę.



Fragment kaplicy pw. Świętej Trójcy.



Teren zamku można zwiedzać z przewodnikiem po wykupieniu biletu. Do dyspozycji są dwie trasy. My wybraliśmy wycieczkę po pomieszczeniach reprezentacyjnych. Chwilę czekamy na naszą grupę i wchodzimy do zamku po efektownych, barokowych schodach. Ich ozdobą są rzeźby walczących ze sobą herosów - Heraklesa z Antairem.



Kolejne schody prowadzą nas na piętro budynku.



Tu zaczynamy zwiedzanie wnętrz. Ich drzwi znajdują się w jednej linii tworząc dość długą amfiladę.



Zaczynamy od przedpokoju.



Jego ozdobą jest ładny, chiński parawan.



Już przechodziliśmy do kolejnego pomieszczenia, gdy pani przewodnik ogłosiła, że dopiero w Sali Przodków będzie możliwe robienie zdjęć. Tak więc, aby pokazać zamkowe wnętrza muszę skorzystać ze zdjęć znajdujących się na oficjalnej stronie zamku https://www.zamek-vranov.cz/. Zdjęcie poniżej pokazuje buduar.



Salonik kąpielowy



Gabinet



Sypialnia



Pokój przyjęć.



Jadalnia



Sypialnia Michaela von Althanna.



Hol



Zbliżenie na znajdujące się nad gzymsem zdobienia pokazują, że to, co braliśmy za bogate stiuki i rzeźby w rzeczywistości zostało namalowane w technice malarstwa iluzjonistycznego.






W końcu wchodzimy do pomieszczenia, które stanowi największą atrakcję zamku. Jest nią monumentalna Sala Przodków rodu Althannów. Salę zaprojektował zanany nam już architekt Bernhard Fischer von Erlach.



W przeciągu ośmiu lat, w latach 1687-1695, powstaje jedno z najokazalszych dzieł świeckiej architektury barokowej, o wyjątkowo zrównoważonej kompozycji i doskonałym zmyśle artystycznym.



W niszach, pomiędzy oknami tej owalnej sali znajduje się 10 rzeźb ukazujących męskich przodków rodu Althannów. Ich autorem był wybitny wiedeński rzeźbiarz Tobiasz Kracker.



Wystrój wnętrza podkreśla wspaniały alegoryczno-mitologiczny fresk wypełniający całe sklepienie sali autorstwa Jana Michała Rottmayera.



Dopiero zbliżenia na poszczególne sceny pozwalają dostrzec cały ich artyzm i znaczenie. W samym centrum widzimy rydwan triumfalny, noszący monogram rodu Althannów, ciągnięty przez cztery konie, który miażdży pod kołami dwa potwory - alegorię Plotki i Głupoty. Woźnica jest boginią Płodności, gwarantującą kontynuację rodziny aż do końca czasów. Druga postać kobieca, alegoria Władzy, przekazuje koronę i laskę Merkurego Geniuszowi, protoplaście rodu Althannów.



Alegoria sprawiedliwości.



Między owalnymi oknami możemy dopatrzeć się antycznych bohaterów, takich jak Herakles, Orfeusz, Perseusz, Tezeusz, czy Odyseusz.



Wszystko ma na celu, poprzez barokowy przepych, dowodzić starożytności oraz rzeczywistych i rzekomych zasług rodu Althannów.



Po zwiedzeniu Sali Przodków wychodzimy na zewnętrzny taras z łukiem triumfalnym.



Z tarasu mamy ładny widok na dolinę rzeki Dyji oraz serpentyny, którymi przyjechaliśmy do Vranova.



Pobyt na tarasie stanowił ostatni etap zwiedzania zamku. Po powrocie na parking postanowiliśmy jeszcze pospacerować po centrum Vranova. Stanowi go niewielki plac z kolumną morową z 1713 roku upamiętniającą ofiary dżumy, która nawiedziła okolice Vranowa w 1680 r. i spowodowała śmierć 81 mieszkańców miasta. Na jej szczycie stoi na globusie Niepokalana Matka Boska. W budynku z flagą znajduje się Urząd Gminy.



Poniżej na cokole kolumny umieszczono czterech patronów – św. Rocha z psem, św. Floriana wylewającego wodę z wiadra, Św. Sebastiana ze strzałami wbitymi w pierś i św. Jan Nepomucena trzymającego krucyfiks.



Z każdego punktu widać zabudowania górującego nad miastem zamku.



Jeszcze idziemy zobaczyć wnętrze kościoła parafialnego pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Otwarte drzwi okazały się mylące, sam kościół był zamknięty.



Za to na trawniku przed nim zobaczyliśmy romańską kaplicę św. Andrzeja z XIII wieku. Ma postać małej rotundy i mimo przeróbki kaplicy w XVIII wieku na styl barokowy do dzisiaj pozostały jej cechy romańskie. Na ścianie kaplicy znajduje się malowidło przedstawiające oblicze Chrystusa na chuście św. Weroniki datowane na XVIII w..



Ołtarz wewnątrz kaplicy.



Tym akcentem kończę opis zamku i miejscowości Vranov. Chciałbym kiedyś znów tu przyjechać, ale w porze jesiennej. Raz, aby zobaczyć dolinę Dyji ozłoconą jesiennymi barwami, a dwa, aby pospacerować drugą wytyczoną po zamku trasą zwiedzania, pokazującą apartamenty ostatnich jego właścicieli, polskich rodów Mniszków i Stadnickich, którzy w XIX i XX wieku mieszkali na zamku aż do wybuchu II wojny światowej.

Lokalizacja zamku.