Na Pradziada doliną Białej Opawy

Dwa tygodnie temu odbyłem wycieczkę na Pradziada w czeskich Jesenikach. Przejście tej trasy planowałem od dawna , ale zawsze coś stawało na przeszkodzie w realizacji zamiaru. Wreszcie wszystko zagrało i około godziny 10 znalazłem się na parkingu w miejscowości Kralova Studanka, gdzie zaczynają się dwa szlaki turystyczne - żółty i niebieski.

Wybraliśmy żółty szlak, który prowadzi doliną Białej Opawy. Jest uważany za najbardziej malowniczy we wschodniej części Sudetów. A to za sprawą licznych kaskad wodnych i małych wodospadów na potoku Białej Opawy. Jeśli dodam, że dzień wcześniej dość mocno padało w Sudetach, to wycieczka zapowiadała się bardzo atrakcyjnie.

Już na początku trasy zaraz za parkingiem spotykamy pierwszą kaskadę o wysokości około 10 metrów na jednym z bocznych dopływów potoku.



Najładniej prezentowała się jej dolna część z licznymi rozgałęzieniami



Od tego miejsca zaczyna się wędrówka doliną Białej Opawy. Cały czas szlak prowadzi nas blisko potoku.



Cała dolina ma około 3 km długości i głęboko wcina się w zbocza Pradziada i Wysokiej Holi. Na niektórych odcinkach tworzy nieduże kaniony. Strome zbocze zarośnięte gęstym lasem nadają całości charakter dzikiej nieujarzmionej przyrody. Dla ochrony zasobów tego miejsca utworzono tutaj rezerwat przyrodniczy. Co kilkaset metrów spotykamy tablice informacyjne z opisem fauny i flory i co ciekawszych miejsc. Co nas ucieszyło, każda tablica posiadała streszczenie w j. polskim.

Dnem doliny płynie potok Biała Opawa. Pokonuje tutaj różnicę wysokości ok. 400 m. Tak duży spadek terenu powoduje, że co chwilę spotykamy na nim progi wodne.



Cały czas towarzyszy nam szum spienionej wody. Wędrówka w takim otoczeniu jest wielką przyjemnością. Dodatkowo ścieżka prowadzi nas raz po jednej stronie potoku, raz po drugiej, a przejście umożliwiają liczne mostki i kładki.









W pewnym momencie las nagle się urywa i mamy przed sobą na wolną przestrzeń. To efekt wichury z 2004 roku.



Zdecydowano, że powalone drzewa nie zostaną usunięte z tego terenu. Ma to ponoć pomóc w szybszym odrodzeniu lasu. Tak więc przez około 500 m przemieszczamy się lawirując pośród uschniętych pni i przedzieramy się pomiędzy gałęziami.



Po przejściu zniszczonego miejsca dolina zawęża się. Przed nami najbardziej malownicza część szlaku. Miejsce pokazane na następnym zdjęciu przypomina jeden z wodospadów Plitwickich Jezior.



Kaskady teraz są większe a i wędrówka mostkami, czasem chwiejnymi daje coraz większą frajdę. Teraz kilka zdjęć bez komentarza, poczujcie klimat tego miejsca.





















Największe wodospady maja do 8 m wysokości. Wszystko, co ładne kiedyś się kończy. Nasz szlak również wychodzi z doliny i wyprowadza nas polanę o nazwie Ovczarna. Znajduje się tutaj kilka hoteli i schronisk, gdzie można znaleźć nocleg i ciepły posiłek. Miejsce to tętni życiem w sezonie zimowym, gdyż w okolicy jest kilka wyciągów narciarskich, a śnieg potrafi się utrzymywać jeszcze w maju.

Tutaj po raz pierwszy w całej okazałości możemy zobaczyć szczyt Pradziada.



Idziemy dalej na szczyt. Ta część trasy jest dość monotonna. Na dodatek prowadzi asfaltową drogą. Po około 20 minutach marszu wydaje się, że już za chwilę będziemy na szczycie. Znacznie bowiem zbliżyliśmy się do wieży radiowo telewizyjnej, która na nim się znajduje.



Jednak to przypuszczenie jest błędne. Droga zaczyna teraz okrążać wierzchołek, tak że przez kolejne 40 minut wieża jest cały czas w tej samej odległości od nas, tylko teren wznosi się coraz wyżej.



Z drogi możemy podziwiać sąsiednie wzniesienia Hrubego Jesenika.






Widoczność tego dnia była dość dobra. W pewnym momencie chmury pociemniały i lekko pokropił deszcz.



Ale za chwilę wiatr rozgonił chmury, nawet pokazało się słońce






W końcu dochodzimy do szczytu. Spod wieży widać budynki Ovczarnej, gdzie jest wyjście z doliny Białej Opawy. Widać, że droga zatoczyła pełne koło.



Z bliska przyglądamy się konstrukcji wieży.



Wierzchołek iglicy jest najwyższym punktem Sudetów, wyższym niż czubek obserwatorium na Śnieżce. Sama wieża ma 162 m wysokości. Została zbudowana w 1983 r. W wieży znajduje się restauracja oraz stacja meteorologiczna. Natomiast na wysokości 1563 m n.p.m. znajduje się oszklony taras widokowy Przy dobrej widoczności można stąd zobaczyć dalekie widoki od Śnieżki na zachodzie aż po Tatry na wschodzie.

Sam szczyt Pradziada ma 1491 m n.p.m. i jest najwyższym szczytem Jeseników i całych Sudetów Wschodnich.

Powrót ze szczytu musimy odbyć tą samą asfaltową drogą (kolejna godzina marszu). Kawałek przed Ovczarną odbijamy w lewo. Za niebieskimi szlakami kierujemy się znów ku dolinie Białej Opawy z tym, że teraz wędrujemy nie jej dnem, a północnym zboczem równolegle do szlaku żółtego, tylko kilkadziesiąt metrów wyżej.



Wkrótce dochodzimy do miejsca zniszczonego przez wichurę. Stąd można lepiej ogarnąć skalę zniszczeń.






Widać, że las faktycznie się odradza, na zboczu pośród pni wyrosły już małe drzewka.

Dalsza wędrówka prowadzi dość gęstym lasem.



Teren stopniowo się obniża aż do połączenia się z żółtym szlakiem. Końcowy odcinek znów prowadzi nas wzdłuż potoku Białej Opawy.



Na przejście opisanej trasy trzeba przeznaczyć około 5-6 godzin. Dojazd od granicy z Prudnika lub Głuchołaz zajmie ok. 50 minut. Warto też przewidzieć 1 godzinę na zwiedzenie bardzo malowniczej miejscowości – uzdrowiska Kralova Studanka i skosztowanie dobrej wody mineralnej. Myślę, że zdjęciami zachęciłem do odbycia opisanej wycieczki.

Zobacz również:

Karlova Studánka

Vysoky Vodopad




Lokalizacja miejsca


Pokaż Pradziad na większej mapie