Morawy

Przytaczam opis dwudniowej wycieczki na Morawy. Celem było zobaczenie Jaskini Punkewni wraz z przepaścią Macocha oraz pobliskich miast wpisanych na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.


Ilość wrażeń przerosła moje oczekiwania, co ma odzwierciedlenie w długości tego postu

Wyjazd z Zabrza w kierunku na Racibórz, dalej na Opawę i Ołomuniec. Niestety pogoda od kilku dni prawdziwie jesienna nagle się załamała. Było pochmurnie, czasem mżyło i długo utrzymywała się mgła. Dopiero pod koniec drugiego dnia wyszło słońce.

Pierwszy przystanek miał miejsce w małej miejscowości Sternberk ok.15 km od Ołomuńca.

Położony jest na skrzyżowaniu szlaków handlowych, więc miał zapewniony szybki rozwój. Pierwsze wzmianki o mieście pochodzą z 1296 (civitas Sternberch). W 1371 założono tutaj klasztor augustianów. W latach 1430-1432 Šternberk był w rękach husytów. W 1538 pożar zniszczył miasto, klasztor i zamek.

Będąc w centrum miasta wzrok przyciąga położony na wzniesieniu zamek

Jaskinia Niedźwiedzia

Jaskinia Niedźwiedzia – najdłuższa jaskinia w polskiej części Sudetów, w Masywie Śnieżnika, w dolinie Kleśnicy odkryta w 1966 roku w obrębie wzniesienia Stroma (1166 m n.p.m.) w pobliżu wsi Kletno, podczas eksploatacji kamieniołomu marmuru.

Otwór wejściowy na wysokości 800 m n.p.m. Rozłożone horyzontalnie korytarze mają łączną długość ok. 3 km i znajdują się na 4 poziomach. Podczas eksploracji jaskini natrafiono w namuliskach na szczątki tysięcy zwierząt plejstoceńskich, przede wszystkim niedźwiedzia jaskiniowego, stąd jej nazwa.

Unikalny mikroklimat jaskini (temperatura w granicach 6ºC, o niewielkiej rocznej amplitudzie; wilgotność powietrza w granicach 100%; słaby ruch mas powietrza) pozwala na tworzenie się zachwycającej szaty naciekowej, z której to Jaskinia Niedźwiedzia najbardziej słynie.
Nacieki powstają z wód przedostających się z powierzchni góry Stromej. Wody te cechują się dużą zdolnością depozycji kalcytów, która wyraża się dużym stężeniem węglanów osiągającym 150-220 mg/l CaCO3 (Ca+2 + Mg+2) i alkalicznym odczynem w granicach pH=8. Woda taka przekracza granicę nasycenia węglanami i wytrąca ich nadmiar w postaci krystalicznego kalcytu. Właściwości takie uzyskuje w przypowierzchniowym płaszczu marmurów, pomiędzy powierzchnią stoku, a korytarzem jaskini. Dodatkowym czynnikiem tworzenia szaty naciekowej jest proces parowania w jaskini.

Wśród form naciekowych spotykanych w jaskini wyróżniamy:

- Stalaktyty - różnorodne formy podobne do sopli zwisających ze stropu
- Makarony - początkowa forma stalaktytu w formie rurki
- Draperie i zasłony - powstałe z mleka kalcytowego formy stalaktytowe w kształcie płaskich, cienkich płatów
- Polewy - formy naciekowe w postaci grubych nawisów na ścianach i dnie
- Żebra i nacieki kaskadowe - różnorodne formy nakładających się i fantazyjnie uformowanych polew
- Pola ryżowe - formy naciekowe powstające na dnie jaskini, podobne do pól ryżowych widzianych z lotu ptaka
- Nacieki wełniste - nacieki kształtem podobne do wełny
- Misy martwicowe - duże nacieki na dnie jaskini w kształcie mis
- Stalagmity - formy powstałe na dnie jaskini na przeciw stalaktytów (z wody kapiącej ze stalaktytu)
- Stalagnaty (kolumny naciekowe) - powstają w wyniku połączenia się stalaktytu ze stalagmitem
- Pizolity - sferyczne formy naciekowe, jeśli odpowiednio są gładkie, bywają nazywane perłami jaskiniowymi
- Nacieki grzybkowe - formy agrawitacyne powstałe prostopadle do podłoża, z którego wyrastają. Powstają z kalcytu wytrącającego się z wody, która podsiąka kapilarnie przez drobne szczeliny podłoża lub z rozpryskujących się kropli. Są to przeważnie kuliste twory osadzone na wąskim trzonku. Rzadko przekraczają długość 20 mm.
- Heliktyty - to krystaliczne, zazwyczaj nieregularne, krzaczaste wyrostki rosnące w dowolnych kierunkach, często na stalaktytach, polewach, ścianach i stropach.
- Krystaliczne skupienia kalcytu – są to kryształy tworzące na ścianach jaskiń zgrupowania w kształcie szczotek. Wielkość ich często przekracza 10 cm. Bywają bezbarwne lub mają barwę miodową o różnym stopniu intensywności.

Zapraszam do zwiedzenia tych podziemi

Arkadia i Nieborów

Początki Nieborowa sięgają końca XII wieku, kiedy powstał tu przysiółek, a następnie wieś, z kościołem erygowanym w 1314 roku i drewnianym dworem. Na początku XVI wieku wzniesiono w Nieborowie gotycko-renesansowy dwór, który przetrwał do końca wieku XVII. Dobra nieborowskie stanowiły wówczas własność rodu Nieborowskich herbu Prawda.

W 1694 r. dobra Nieborowskich kupił prymas Polski kardynał Michał Stefan Radziejowski, który wzniósł barokowy pałac
aprojektowany przez Tylmana z Gameren.



W 1774 właścicielem dóbr nieborowskich został książę Michał Hieronim Radziwiłł, późniejszy wojewoda wileński i jeden z najbogatszych magnatów polsko-wileńskich. W pałacu nieborowskim Michał Hieronim Radziwiłł zgromadził kolekcję obrazów mistrzów europejskich - holenderskich, niemieckich, włoskich i hiszpańskich oraz portrety osobistości polskich i obcych, gabinet kilkunastu tysięcy rycin, księgozbiór unikatowych starodruków (od XVI wieku), zespoły mebli polskich, angielskich i francuskich, zbiory sztuki zdobniczej - sreber, porcelany, szkieł i tkanin. Dla niego warszawski architekt Szymon Bogumił Zug założył na początku lat siedemdziesiątych XVIII wieku regularny ogród francuski i przebudował w 1784 roku wnętrza pałacu w stylu wczesnoklasycystycznym.

Śluza Guzianka

Śluza łączy główny system jezior mazurskich (przez jezioro Bełdany), z miastem Ruciane-Nida, z Jeziorem Nidzkim oraz z mniejszymi jeziorami Guzianka Mała i Guzianka Wielka (poziom wody wyższy o około 2 m, od większości zbiorników żeglownych w Krainie Wielkich Jezior Mazurskich). Ważny węzeł komunikacyjny na szlaku Wielkich Jezior Mazurskich. W sezonie żeglarskim ruch przez śluzę jest na tyle duży, że od pewnego czasu rozważa się wybudowanie drugiej komory w miejscu znajdującego się nieopodal jazu.

Reszel

Kontynuując podróż po Mazurach zapraszam do miejscowości Reszel. To powstałe w XIII w miasto przyciąga turystów malowniczym zamkiem




Zamek biskupów warmińskich - zbudowany w latach 1350-1401, na planie kwadratu, z dziedzińcem wewnętrznym i krużgankami. Część mieszkalna znajdowała się w skrzydłach południowym i wschodnim, pozostałe boki zamykał mur kurtynowy. W narożniku północno-zachodnim znajduje się wieża obecnie nakryta dachem, wcześniej zwieńczona była blankami. Wieża bramna z zachowanymi do dzisiaj prowadnicami bron znajduje się w zachodniej części zamku. Przebudowa przeprowadzona w latach 1505-1530 dostosowała umocnienia zamku do broni palnej. Wzniesiono dodatkowy mur obronny z bastejami od strony północnej i zachodniej. Umocnienia zamku połączono z umocnieniami miasta.

Święta Lipka

Święta Lipka (niem. Heiligelinde) – wieś w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie kętrzyńskim, w gminie Reszel
Znajduje się tutaj jedno z najbardziej znanych w Polsce sanktuariów maryjnych. Świętolipska bazylika pw. Nawiedzenia NM Panny wraz z obejściem krużgankowym i klasztorem jest jednym z najważniejszych zabytków baroku w północnej Polsce.



Wzniesienie obecnego kościoła nastąpiło z inicjatywy jezuitów w latach 1688-1693 wg projektu nieznanego architekta, a fasada została ukończona w roku 1730. Budowę kościoła realizował Jerzy Ertli z Wilna. Przed rozpoczęciem budowy trzeba było ustabilizować grunt, przez wbicie weń 10 000 pali z drewna olchowego, ponieważ plac budowy wchodził na bagnisty teren między jeziorem Wirowym i Dejnowa. Kościół ma formę trójnawowej bazyliki z dwuprzęsłowym prezbiterium, czteroprzęsłowym korpusem nawy głównej i emporami nad nawami bocznymi. Kościół jest otoczony przez czworoboczny krużganek odpustowy, z kaplicami narożnymi. Na fasadzie kościoła, przednich kaplic oraz frontowym ramieniu krużganka ustawiono rzeźby dłuta rzeźbiarza Krzysztofa Perwangera. Wnętrze kościoła jest bogato dekorowane, m.in. malowidłami na sklepieniu z lat 1722-1727,

Krutynia

Krutynia – rzeka na Pojezierzu Mazurskim. Słynny w Polsce i za granicą szlak kajakowy, jeden z najpiękniejszych w Europie.

Rzeka Krutynia znajduje się w rezerwacie krajobrazowo-wodno-leśnym na terenie dwu gmin: Mikołajki i Ruciana- Nida. Powierzchnia rzeki wynosi 21,2 ha.

Szlak kajakowy Krutyni przebiega przez Puszczę Piską, a od Jeziora Mokrego także przez Mazurski Park Krajobrazowy. Długość szlaku wynosi 102 km, w tym 60 km to woda stojąca. Najpopularniejsza trasa spływu rozpoczyna się w Sorkwitach i kończy w miejscowości Ruciane-Nida.

Jedną z ciekawostek na szlaku jest 1,5-kilometrowy odcinek rzeczki Sobiepanka (niedaleko Sorkwit), której nurt może płynąć w obie strony. Przy braku szczęścia uczestnicy spływu wiosłują tam więc pod prąd.

Wilczy szaniec

Wilczy Szaniec (niem. Wolfsschanze) – w latach 1941-1944 kwatera główna Hitlera i Naczelnego Dowództwa Sił Zbrojnych (OKW) w lesie gierłoskim, na wschód od leżącej na skraju lasu wsi Gierłoż i 8 km na wschód od Kętrzyna (obecnie w woj. warmińsko-mazurskim). Wilczy Szaniec był jedną z kwater głównych Hitlera

Wilczy Szaniec przecinała linia kolejowa Kętrzyn - Węgorzewo i równoległa do niej szosa Gierłoż – Parcz. Kwatera miała powierzchnię 250 ha i otoczona była pierwotnie zasiekami a następnie także polem minowym. Co kilkaset metrów ustawione były kilkunastometrowej wysokości drewniane wieże obserwacyjne, a na terenie suchym także betonowe stanowiska ckm. Do kwatery prowadziły trzy strzeżone wartowniami wjazdy. Wartownia zachodnia znajdowała się na skraju lasu na wysokości majątku Gierłoż (niem. Gut Görlitz). Wartownia wschodnia położona była na szosie w polu, od strony wsi Parcz, około 300 m od aktualnej granicy lasu. Na południowy wschód od centrum, obok szosy Gierłoż - Parcz znajdowało się zapasowe lądowisko dla samolotów kurierskich. Jadąc na południe z centrum kwatery przejeżdżało się do wartowni południowej, a dalej do szosy Kętrzyn – Giżycko, za którą znajduje się właściwe lotnisko kwatery w Wilamowie. Dodatkowo, w centrum kwatery, znajdowały się także tzw. wartownia oficerska strzegąca wjazdu na teren pierwszej strefy zakazanej oraz wartownia kolejowa na zjeździe z szosy na stację kolejową. Żadna z wartowni nie dotrwała, a jedynymi świadkami ich lokalizacji są kawałki dachówek. Oprócz ogrodzenia zewnętrznego, strefa zakazana I. i II. wygrodzone były około dwumetrowej wysokości płotem z siatki zwieńczonej drutem kolczastym, gdyż oprócz wjazdu do kwatery, kontroli podlegał również ruch pomiędzy jej strefami.

Stała załoga "Wilczego Szańca" liczyła 2100-2200 osób i składało się na nią oprócz oficerów sztabowych, łączników, i innych wojskowych także fryzjerzy, kucharze, lekarze, stenografowie, sekretarki, itp. Załoga kwatery korzystała z obsługi medycznej w przeznaczonym na ten cel szpitalu w Karolewie.

Plan Wilczego Szańca:

Kętrzyn

Kętrzyn jest miastem powiatowym położonym na wzgórzach w województwie Warmińsko-Mazurskim. Znajdujące się na terenie powiatu siedliska flory i fauny zalicza się do unikatowych, ze względu na występowanie w tak dużej liczebności gatunkowej w obrębie dużego siedliska ludzkiego.

Herbem Kętrzyna jest niedzwiedź na tle lasu. Związana jest z tym taka historia:

W okolicznych lasach grasował niedźwiedź dający się mocno we znaki osadnikom. Czynił on szkody nawet w pobliżu miasta. Nic więc dziwnego, że okoliczni mieszkańcy postanowili zabić groźnego zwierza. Zorganizowano obławę i w czasie pościgu niedźwiedź został raniony. Rana jednak nie była śmiertelna, drapieżnik uciekł i schronił się w gęstym mateczniku, z którego nie miał się siły wydostać. Tam został zabity. Na mapach niemieckich miejsce tego wydarzenia lokalizowano na wzgórzu w pobliżu Zalesia Kętrzyńskiego.

Zwiedzanie miasta najlepiej rozpocząć od największej atrakcji - zamku krzyżackiego z drugiej połowy XIVw. Świetnie zachowany, posiada bramę wjazdową i dziedziniec wewnętrzny.

Florencja

Strzelające w niebo wieże już z daleka witają przybywających z całego świata miłośników włoskiej kultury i historii.W żadnym innym mieście nie można odwiedzić tylu historycznych miejsc pomiędzy śniadaniem, a kolacją, co we Florencji.Dla każdego coś miłego – oto Florencja, idealne miejsce dla każdego, kto zwiedza piękną Italię...

Zwiedzanie rozpoczynamy od wizyty na Placu Santa Croce, aby podziwiać znajdujący się tam kościół

Rzym

Rzym, stolica Włoch, położony jest na siedmiu wzgórzach skupionych nad rzeką Tyber, która przepływa przez środek miasta z północy na południe. Jest największym miastem w kraju, liczy bowiem w granicach administracyjnych ponad 2,5 mln mieszkańców, a w obrębie aglomeracji miejskiej prawie 4 mln ludności. Jest ważnym ośrodkiem turystycznym o światowym znaczeniu.

Weług legendy Rzym został założony w 753 roku p.n.e. przez Romulusa i Remusa. Do VI w. p.n.e. na terenie Rzymu istniało kilka odrębnych osad plemiennych. Najstarsze części miasta powstały na wzgórzach Palatyńskim i Kapitolińskim. Pomiędzy tymi dwoma wzgórzami wzniesiono Forum. Pięć wzgórz: Awentyn, Celio, Eskwilin, Kwirynał i Wiminal broniło miasta przed najazdami.

Zwiedzanie miasta rozpoczynamy od zamku św. Anioła

Watykan

Watykan. Najmniejsze państwo świata pod względem powierzchni.

Watykan to siedziba najwyższych władz Kościoła rzymskokatolickiego, gdzie rezyduje papież. Obywatele Watykanu to głównie dygnitarze kościelni, księża, zakonnice i Gwardia Szwajcarska. Oprócz tego do pracy przychodzi około 3000 osób mieszkających poza murami Watykanu (pracownicy poczty, radia, gazety, sklepów, dworca kolejowego i służby medycznej). Obywatelstwo watykańskie jest wyłącznie czasowe. Kardynałowie otrzymują je na czas pobytu w Rzymie.

Zwiedzanie tego miejsca rozpoczęliśmy od Muzeum Watykańskiego

San Marino

San Marino to jedno z najmniejszych państw Europy, mniejsze są tylko Watykan i Monako. San Marino stanowi enklawę na terytorium Włoch, granicząc na odcinku 39 km z włoskimi regionami Emilia-Romania i Marche.

Położone jest w górzystym terenie wchodzącym w skład pasma Apeninów. Najwyższy szczyt Monte Titano osiąga wysokość 749 m n.p.m.

Widok z autobusu na Monte Tytano wraz z trzema zamkami od prawej największy La Rocca o Guaita, środkowy La Cesta o Fratta oraz najmniejszy po lewej Montale

Wenecja

Wenecja to miasto położone na licznych (117) bagnistych wyspach na Morzu Adriatyckim. Z tego względu jest to miasto kanałów - nie ma w nim samochodów, autobusów, a cały transport odbywa się drogą wodną lub pieszo. Najpopularniejszym środkiem lokomocji jest vaporetto (tramwaj wodny). W XX wieku wyspy połączono linią kolejową i autostradą. Wenecja jest znanym na całym świecie ośrodkiem turystycznym i kulturalnym. Ze względu na swoją architekturę jak i nietypowe położenie, Wenecja znajduje się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO.

Patronem miasta jest święty Marek. W bazylice jego imienia złożone są jego (oraz innych świętych) relikwie.

Obecnie Wenecja jest ustawicznie podtapiana. Stare budynki, atakowane przez zanieczyszczone morze, ulegają zniszczeniu.

Zwiedzanie rozpoczynamy od centralnego i najbardziej znanego placu św. Marka

Widok na Pałac Dożów oraz otoczenie placu św. Marka od strony morza

Asyż

Asyż (włoski Assisi) – włoskie miasto i gmina położone na południowy wschód od Perugii, w regionie Umbria, w prowincji Perugia. W starożytności istniała na tym terenie niewielka osada etruska. W III wieku p.n.e. pod panowaniem rzymskim jako Asisium. Od XII wieku należał do Księstwa Spoleto i uczestniczył w wielu wojnach z sąsiednimi miastami, a zwłaszcza z Perugią. Pod koniec XII wieku Asyż zdobył niepodległość i w 1184 ustanowiono w nim samorząd miejski. Miasto brało udział licznych zatargach z Państwem Kościelnym, do którego zostało włączone w 1367. Dopiero w 1860 Asyż został włączony w skład Zjednoczonego Królestwa Włoch.


Asyż (Assisi) rozsławił św. Franciszek (1182), najważniejszy włoski święty i założyciel największego na świecie (licząc różne odłamy) zakonu. Miasto odwiedzają tłumy turystów i pielgrzymów, by zobaczyć jeden z najwybitniejszych zabytków XIII- i XIV-wiecznej sztuki włoskiej - bazylikę św. Franciszka.

26 września 1997 roku silne trzęsienie ziemi spowodowało zawalenie się części sklepienia Bazyliki św. Franciszka. Zginęło czterech zakonników (jeden z nich był Polakiem). Dzisiaj Bazylika jest odrestaurowana, ale fragmentów fresków sklepienia nie udało się odtworzyć.

Zanim zaczniemy wędrówkę po starej części miasta warto zwiedzić znajdującą się na obrzeżach miasta bazylikę Santa Maria degli Angeli, czyli Bazylika Matki Bożej Anielskiej.

Rowerem wokół Lublińca

Celem wyjazdu było zobaczenie atrakcyjnego krajoznawczo terenu na północny wschód od miejscowości Lubliniec. Początek wycieczk miał miejsce w Sadowie k. Lublińca. Z uwagi na odległość od Zabrza do tej miejscowości dojechaliśmy samochodem.

Jeszcze jadąc samochodem 3 kilometry od Sadowa warto zatrzymać się w małej miejscowości Wierzbie, aby zobaczyć ładnie odremontowany dworek. Dzisiaj zamieszkały przez osoby prywatne, tak więc zdjęcie tylko z poza ogrodzenia