Wyspa Hydra

Przed nami ostatni tydzień wakacji. Pozostając w atmosferze letnich wojaży zapraszam Was dzisiaj na grecką wyspę Hydra. Dostać się na nią można w około trzy, cztery godziny promem z Aten lub szybciej statkiem wycieczkowym z jednej z licznych miejscowości turystycznych na Peloponezie. Turyści zapuszczają się tutaj dla niezwykłej atmosfery tej niewielkiej, bo liczącej tylko 50 km kw. wyspy. Jedynej greckiej wyspy, gdzie jest zakazany nie tylko ruch samochodowy, ale nawet rowerowy.

Sami Grecy uważają ją za najładniejszą wyspę Zatoki Sarońskiej. O tym, że dużo w tym stwierdzeniu jest prawdy przekonujemy się sami już podczas wpływania do portu.



Znajduje się w niewielkiej półkolistej zatoczce przypominającej amfiteatr, gdzie zamiast widowni mamy rzędy tarasowo wznoszących się domów.



Dziś wyspę zamieszkuje zaledwie 3 tys. mieszkańców, ale na początku XIX w. był tu kipiący życiem port, a wyspę zamieszkiwało 20 tys ludności. To z tego czasu pochodzi większość posiadłości na wyspie. Budowane przez architektów z Wenecji i Genui rezydencje dawnych kupców i kapitanów statków zachwycają dziś turystów z całego świata. Wejścia do portu broniły obwarowania na skalistym brzegu i kilkanaście wycelowanych w morze armat.






Na początku XX w. świat jakby zapomniał o tej miejscowości, aż w latach sześćdziesiątych odkryli ją dla siebie pisarze, tancerze i malarze. Artyści uznali Hydrę za grecką odpowiedź na francuskie St. Tropez. Można przypuszczać, że dzięki nim wyspa nabrała klasy i właśnie wtedy stała się modnym kurortem turystycznym, również dla gwiazd kina, choćby Joan Collins. Do dziś czuje się tu atmosferę artystycznej bohemy i coś magicznego, co na dobrą sprawę trudno określić. Zauważył to słynny kanadyjski piosenkarz Leonard Cohen, który stworzył tu większość swoich utworów. Po raz pierwszy przybył na Hydrę 14 kwietnia 1960 roku. Relaksujący spokój, jaki tu panuje, urzekł go do tego stopnia, że postanowił kupić dom.

Pospacerujmy więc po uliczkach tego miasteczka. Nie musimy obawiać się, że znienacka wyjedzie z zaułka samochód czy głośna motorynka. Zakaz ruchu tych pojazdów sprawia, że jest tu niezwykle cicho, wręcz sennie. Właśnie zbliżamy się do miejscowego postoju "taxi".



Niektórzy turyści preferują taki sposób zwiedzania, na osiołkach. Widać je często na uliczkach miasteczka,






ja jednak polecam spacer na własnych kończynach, co pozwoli wejść i zobaczyć każdy zakamarek tej kameralnej miejscowości. A więc pospacerujmy.

Koty, nieodłączni towarzysze podczas zwiedzania greckich miasteczek.



Jak tu się nie zachwycać, gdy każdy dom inny, wspaniale zdobiony detalami architektonicznymi, a często jeszcze i pięknymi kwiatami.















Jakże inne sklepy, wystawy.






Wejście w zabytkowej wieży zegarowej prowadzi do muzeum i głównej cerkwi miasta .






Wejście do cerkwi



Ikonostas.



Boczny ołtarz.



Ambona.



Jezus Pantokrator we wnętrzu kopuły świątyni.



Mozaika NMP z Dzieciątkiem.



Krużganki z częścią muzealną.






Widok na port jachtowy, w oddali wspomniana wieża zegarowa.






Skalisty cypel z licznymi kawiarniami i miejscami na kąpiel w morzu.



Dawny wiatrak na wzgórzu nad miastem.



Jedna ze wspólczesnych rzeźb obok wiatraka.



Widok na dawną twierdzę ze skalistego cypla.



Czas wolno nam płynął na tej sielskiej wyspie, jednak nieubłaganie zbliżał sie czas na jej opuszczenie. Po odpoczynku na cyplu udaliśmy się do portu, gdzie już czekał na nas nasz statek. Żegnamy wyspę, do widzenia, a może do zobaczenia...



Lokalizacja