Nadwiślański Park Etnograficzny w Wygiełzowie

Muzeum - Nadwiślański Park Etnograficzny w Wygiełzowie i Zamek Lipowiec zostało utworzone z dniem 01.01.2007r., na bazie Skansenu i Zamku Lipowiec wydzielonych ze struktur Muzeum w Chrzanowie

Skansen udostępniono do zwiedzania 15 października 1973r.-wówczas były to 3 obiekty. Dziś na terenie skansenu o powierzchni 5,3 ha znajduje się 25 cennych zabytków budownictwa drewnianego nie licząc małej architektury. Wśród malowniczego terenu znajdują się zagrody chłopskie z sadami i ogródkami kwiatowymi, obiekty związane z wiejską produkcją rzemieślniczą, kościół z dzwonnicą, zespół małomiasteczkowy i inne przykłady architektury wsi nadwiślańskiej. Do zespołu małomiasteczkowego, zlokalizowanego w zachodniej części Parku, należą: dom podcieniowy z Alwerni (1825 r.) w którym znajduje się dziś sklep z pamiątkami, dom o charakterze podmiejskim przeniesiony z Chrzanowa (1804 r.) wyposażony w warsztat garncarski, spichlerz dworski pochodzący z Kościelca (1789 r.) służący jako miejsce wystaw czasowych oraz karczma z Minogi (XIX w.) z regionalną kuchnią. Wśród zabudowań wiejskich wymienić warto między innymi takie obiekty, jak modrzewiowa chałupa sołtysia z Przegini Duchownej (1862 r.), z bogatym wnętrzem wyposażonym w oryginalne sprzęty, dom bogatego chłopa z Przeciszowa (1843 r.) z klasą wiejskiej szkoły i warsztatem wikliniarskim, tworzący zagrodę ze stodołą ośmioboczną i chlewikiem z Kaszowa, malowany dom z Podolsza (1862 r.). We wschodniej części skansenu znajduje się zagroda w typie okołu, przeniesiona ze Staniątek, pochodząca z 1855 roku.

Najstarszym obiektem w skansenie jest kościół z Ryczowa z roku 1623, z oryginalnym wyposażeniem pozyskanym wraz z obiektem. Są to m. in. trzy ołtarze w tym ołtarz główny o wystroju barokowym z obrazem Podwyższenia Krzyża Świętego, piękna polichromia z 1930 roku projektu Jerzego Fedkowicza, ucznia Józefa Mehoffera i cenne organy. W obrębie murów stoi dzwonnica z Nowej Góry (1778 r.) a w ich sąsiedztwie budynek plebanii i XVIII wieczne: spichlerz plebański z Tenczynka i stodoła ośmioboczna z Regulic. Obraz wsi nadwiślańskiej uzupełniają: olejarnia z Dąbrowy Szlacheckiej z oryginalnymi stępami i prasą, kuźnia przeniesiona z Liszek i młyn wodny z Sadka z izbą kurną (w fazie wyposażania) pochodzący z końca XIX w. Najbardziej okazałym obiektem Skansenu jest Dwór z Drogini z roku 1730, zrekonstruowany w latach 2002 – 2006 w wyniku współpracy finansowej Województwa Małopolskiego, Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz wszystkich gmin powiatu chrzanowskiego. Obiekt oprócz stałej ekspozycji wnętrz typowego dworu polskiego, pełni także funkcję konferencyjną i koncertową oraz mieści administrację Muzeum. /ze strony muzeum http://www.mnpe.pl//

Zapraszam na jesienny spacer po terenie skansenu.

Na początek dom z Chrzanowa z 1804 roku, typowy dla podmiejskiej architektury małomiasteczkowej, po lewej widoczna studnia z Aleksandrowic z drugiej połowy XIX wieku.

Czytaj dalej

Zamek Bouzov

Bouzov to potężny średniowieczny zamek położony w Czechach niedaleko miejscowości Sumperk

Świadectwa historyczne wskazują na istnienie zamku na wzgórzu w Bouzovie już na początku XIV w. Pierwszym udokumentowanym właścicielem był bliżej nieznany Buz z Buzova – wzmianka o nim pochodzi z 1317 r. W ciągu kilku następnych stuleci zamek często zmieniał właścicieli. W II poł. XIV w. należał do księcia Jodoka z Moraw, bratanka Karola IV. W XV w. własność przeszła na ród władców Kunštátu, z którego pochodził m.in. czeski król Jerzy z Podiebradów (niektórzy historycy sugerują nawet, że urodził się on właśnie na zamku w Bouzovie). W 1696 r. zamek zakupił wielki mistrz zakonu krzyżackiego Franz Ludwig zu Neuburg. Posiadłość pozostała w rękach zakonu aż do 1939 r., kiedy to została skonfiskowana przez narodowych socjalistów. Po II wojnie światowej zamek – zgodnie z postanowieniami dekretu Edvarda Beneša – nie wrócił już do dawnych właścicieli.

Współczesny romantyczny wygląd zamek zawdzięcza przebudowie na początku XX w. zgodnie z projektem Georga von Haberissera, profesora Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Celem przebudowy było odtworzenie typowej, średniowiecznej architektury. /wikipedia/

Już dojeżdżając do miejscowości Bouzov można zobaczyć efekty przebudowy zamku oglądając jego bajkową sylwetkę na wzniesieniu

Czytaj dalej

Bastei

Zapraszam dzisiaj do jednego z najciekawszych miejsc w Szwajcarii Saksońskiej. Tworzy go formacja skalna o nazwie Bastei.

Szwajcaria Saksońska to regon Niemiec położony wzdłuż rzeki Łaby przy granicy z Czechami i jest jakby odpowiednikiem Czeskiej Szwajcarii. Wchodzi w skład pasma górskiego Rudaw. Wyróżnia się niezwykle malowniczymi formacjami skalnymi, wąwozami i licznymi przełomami rzek z Łąbą na czele. Podobno nazwa tego regionu pochodzi od dwóch malarzy szwajcarskich Antonio Graffa i Adriana Zingga, którzy w czasie romantyzmu studiując w pobliskim Dreźnie właśnie w ten rejon wyjeżdżali szukając inspiracji do malowanych obrazów. Utrwalając na płótnie uroki górskich krajobrazów jakże podobnych do szwajcarskich spopularyzowali ten rejon i stał się on celem coraz liczniejszych wyjazdów.

Chcąc ułatwić dostępność tych gór powstały ścieżki spacerowe, a w najbardziej malowniczych miejscach utworzono punkty widokowe. Takie przeznaczenie miała także formacja skał Bastei - niezwykła grupa skalna z ponad 200-metrowymi pionowymi ścianami, które znajdują się nad brzegiem Łaby. W połowie XIX w. skały połączono mostem i powstały galerie widokowe.

Zapraszam na wirtualny spacer po tym miejscu, chociaż pogoda tego dnia była paskudna. Całą noc padał deszcz i rano temperatura spadła tylko do kilku stopni powyżej zera. Widok Łaby z nisko zawieszonymi chmurami tez nie nastrajał optymistycznie.

Czytaj dalej

Dworzec kolejowy w Walencji

Gdy u nas większość dworców kolejowych popada w ruinę, są miejsca, gdzie się je pieczołowicie odnawia. Przedstawiam kilka zdjęć dworca kolejowego w Walencji.

Dworzec usytuowany jest w samym sercu miasta, tuż obok Plaza de toros i tylko 200 metrów od ratusza. Został wybudowany w latach 1906-1917.

Czytaj dalej