Kapliczna Góra

Prudnik na przestrzeni dziejów był siedzibą czterech zgromadzeń zakonnych. Swoje klasztory mieli tutaj Kapucyni, Bonifratrzy, Dominikanie i Franciszkanie. Dwa z tych klasztorów znajdowały się w obrębie miasta, natomiast Franciszkanie i Kapucyni osiedlili się na wzgórzach otaczających miasto od południa. Na pewno taka lokalizacja sprzyjała kontemplacji i modlitwie. Do dzisiaj zachował się klasztor franciszkanów, położony w Lasku Prudnickim w pobliżu Koziej Góry.

Jednak w dzisiejszym poście chciałbym Was zaprosić na spacer na drugie, niewielkie wzniesienie położone zaraz za granicami miasta. Kapliczna Góra (320 m n.p.m.) to jeden z niższych szczytów zaczynającego się tutaj pasma Gór Opawskich. Nazwa góry pochodzi od wybudowanej w XVIII wieku kaplicy pw. św. Onufrego, która jednocześnie pełniła rolę pustelni. Miejsce sprzyjało modlitwie w odosobnieniu, po pewnym czasie kaplicę rozbudowano do postaci sanktuarium Matki Bożej Bolesnej a na jej zapleczu powstały zabudowania klasztoru kapucynów.

U podnóża wzniesienia znajduje się budynek dawnej stacji wodociągowej miasta Prudnik.



Wybudowany został w 1893 roku o czym przypomina pozostałość daty na portalu zamurowanego wejścia.



Po minięciu zrujnowanej budowli na chwile wyjrzało słońce. Czyżby zapowiedź lepszej pogody? Niestety tegoroczna wiosna nie jest zbyt łaskawa.



Podejście na szczyt nie jest trudne. Prowadzi wydeptaną ścieżką w kierunku widocznego między drzewami krzyża.



Pod wierzchołkiem znajdujemy kolejny budynek, górnej stacji wodociągowej. Wewnątrz znajdował się podziemny basen gromadzący wodę.



Po budynkach klasztoru i kościoła nie ma już dzisiaj prawie śladu. O jego istnieniu przypomina tylko drewniany krzyż i tablica informacyjna.






W 1945 r. o wzgórze toczyły się zacięte walki niemiecko-radzieckie. Wzgórza bronił Wehrmacht wzmocniony kompanią złożoną z Volkssturmu, policji i żandarmerii. O walkach przypominają liczne leje i ślady wojskowych okopów. Zniszczony klasztor ocalał, jednak nie użytkowany szybko popadł w ruinę. W końcu został rozebrany. Wokół krzyża zgromadzono porozrzucane na wzgórzu pozostałości dawnych kapliczek Drogi Krzyżowej i stacji Matki Bożej Bolesnej.












Pogoda się poprawiła, znów wyjrzało słońce. Postanawiamy obejść wzniesienie



Gdzieniegdzie leśne poszycie przyznaje się do wiosennej aury.















Pewnie na terenie dawnego ogrodu klasztornego odnajdujemy kwitnące drzewa owocowe



Mocno spóźnione kasztany dopiero rozwijają swoje liście.



Stary grab jeszcze czeka na swoje zielone przybranie.



Schodząc ze wzniesienia



znajdujemy kolejne fragmenty zniszczonych kapliczek.









Ładne to było kiedyś miejsce, przypominają nam o tym stare widokówki.









Klasztor składał się z dwuskrzydłowego trzykondygnacyjnego budynku z dwuspadowym dachem, przy którym znajdował się mały kościółek. Otaczał go kamienny mur. Zakonnicy posiadali ogródek, sad, wokół były starannie wystrzyżone trawniki i piękne kwietniki. Przy klasztorze przebiegały ścieżki Drogi Krzyżowej i stacje Boleści Matki Bożej, była też Grota Lurdzka. Teren wzgórza był też ładnym miejscem widokowym na Prudnik, gdyż dawniej był bezleśny.

Wracamy niebieskim szlakiem do Prudnika. Czasem krótki, poobiedni spacer również pozwala zobaczyć ciekawe miejsca, z interesująca historią.






No i udała się w końcu pogoda. Jedna z nielicznych niedziel, gdy nie trzeba było wyciągać parasola.






Pozdrawiam, miłego tygodnia.

Lokalizacja miejsca.