Predjamski Grad

Predjamski Grad, czyli jakbyśmy to przetłumaczyli zamek przed jaskinią (jamą), to jedna z największych atrakcji Słowenii. Corocznie przybywa tu kilkaset tysięcy turystów, by podziwiać niezwykły widok przyklejonego do skały i częściowo osadzonego we wnętrzu jaskini zamku. Dzięki swemu położeniu i dostępie tylko z jednej strony pozostał niezdobyty przez 700 lat.



Zamek wbudowany był pierwotnie w XII wieku w obszerną jaskinię w skałach, zakrywając jej wejście. Jego ślady widoczne są w głębi jaskini i wchodzą w skład poszczególnych zamkowych pomieszczeń. Później – około roku 1570 – został rozbudowany do obecnego kształtu. Partie jaskini wykorzystywane przez zamek mają kontynuację z rozległym systemem korytarzy jaskiniowych, które położone są w większości poniżej zamku. Chroniła się tam w chwilach zagrożenia zewnętrznymi najazdami okoliczna ludność wraz ze swoim dobytkiem i inwentarzem.



W XV wieku zamek był siedzibą legendarnego barona-rozbójnika Erazma Lüggera, który – jak Janosik albo Robin Hood – grabił przejeżdżające w pobliżu kupieckie karawany, a łupy rozdawał biednym. Podczas wojny austriacko-węgierskiej (między cesarzem Fryderykiem III i królem węgierskim Maciejem Korwinem) baron stanął po stronie Węgrów, co w rezultacie doprowadziło do oblężenia w 1483 jego zamku przez wojska austriackie pod dowództwem Gaśpera Ravbara z Triestu. Istnienie podziemnych przejść pozwalało załodze zamku na w miarę swobodne, ale skryte wychodzenie na zewnątrz i bezpieczny powrót z zaopatrzeniem. Mając w ten sposób dostęp do świeżego mięsa, warzyw i owoców baron Lügger drwił z Austriaków wysypując je im na głowy. Oblężenie trwało rok, aż w 1484 baron został zdradzony przez kogoś ze swej służby i został zabity przez austriacką kulę armatnią w chwili, kiedy przebywał w toalecie. Sprzedajny sługa zapalił lampę wskazującą Austriakom kierunek, w którym powinni strzelać.



Szesnastowieczna rozbudowa zamku do współczesnego jego kształtu jest dziełem jednego z kolejnych właścicieli – Ivana Kobenzla. Ukryte przejście, którym posługiwał się Lügger zamurowano w XVII wieku, posługiwali się nim bowiem również złodzieje wynoszący z zamku cenne przedmioty. Na początku XX wieku rozpoczęto ponowną eksplorację podziemnych korytarzy, rozpoczęto nawet układanie elektrycznej sieci oświetleniowej. Wojna Światowa jednak przerwała te prace. Dopiero po II Wojnie Światowej speleologowie dokończyli eksplorację podziemi. Odtworzono dostęp do zamku od strony jaskini, a korytarz nazwany imieniem Erazma udostępniono do zwiedzania.

Ne jednej ze ścian zamku widać pozostałości herbu Ivana Kobenzla.



Spogladając z tarasu widokowego w dół do podnóża skały zobaczymy wejście udostępnionego do zwiedzania odcinka systemu jaskiń wewnątrz skały, które w całości liczą ok 14 km długości



Mimo, że zamek najefektowniej prezentuje się z zewnątrz warto wykupić bilet i zwiedzić jego wnętrze.



Nad wejściem do zamku widać herb rodu Kobenzl oraz datę przebudowy zamku - 1583 rok.



Sień wejściowa.



W wielu miejscach zamku widać, że jego mury bezpośrednio stykają się ze skałami.



Możemy też zobaczyć miejsce, gdzie znajdowało się wejście do pierwotnego zamku.



Jak widać po pokonaniu mostu, pierwszy zamek bazował na naturalnych pieczarach wewnątrz jaskini.



Następnie zwiedzamy wnętrza zamku, m.in. jadalni, zbrojowni, kaplicy i sypialni


















Pomieszczenia nie prezentują się jakoś wyjątkowo, większość naśladuje zabudowę i meble minionych czasów. Nam najbardziej spodobał się widok z okna na dolinę leżącą u podnóża zamku.



Zamek znajduje ok 10 km od słynnej jaskini Postojnej. Warto więc wygospodarować sobie trochę czasu i przy okazji odwiedzić Predjamski Grad. Między tymi obiektami kursuje co pół godziny letni pociąg na kołach. Warto wspomnieć, że zamek został wpisany do Księgi Rekordów Guinessa, jako największy zamek na świecie, znajdujący się w jaskini.

Lokalizacja.