Pravčická Brána

Co jakiś czas prezentuję na moim blogu bardzo malowniczy rejon Czeskiej i Saksońskiej Szwajcarii. Powinienem jednak zacząć ten cykl od głównej atrakcji tego regionu, jakim jest Pravčická Brána.



Jest to największa naturalna brama skalna w Europie. Jest uważana za najpiękniejszą formację skalną w Szwajcarii Czeskiej i stała się symbolem całego regionu.

Jej wymiary są imponujące - rozpiętość łuku u podstawy wynosi 26,5m, wysokość otworu 16 m, szerokość 7-8m, minimalna grubość - 3 m, szczytowa płyta bramy leży na wysokości 21m od jej podstawy.

To właśnie jej widok, obejrzany przypadkowo w internecie, był inspiracją do zaplanowania kilkudniowego wyjazdu w rejon Czeskiej Szwajcarii.

Niedługo majowy weekend, może ten post również będzie przyczynkiem do zorganizowania podobnej wycieczki przez czytelników bloga. Z mojej strony mogę tylko zachęcić tak, jak to zwykle czynię, czyli prezentując zdjęcia i dodając opis mojej wycieczki.

Startujemy z opisywanej już miejscowości Hřensko. Ta urocza miejscowość jest dosłownie wciśnięte w skalny wąwóz.



Miejsca jest tylko tyle, by zmieściły się domy i droga. Bardzo ciężko znaleźć miejsce na pozostawienie samochodu, dopiero za tą miejscowością jest mały parking, ale w sezonie nie ma co liczyć tam na wolne miejsce. Idziemy drogą w kierunku miejscowości Mezna Luoka. Po około 20 minutach dochodzimy do ujęcia wody zwanym Trzy Źródła, gdzie skręcamy zgodnie z czerwonymi znakami turystycznymi w kierunku Pravcickiej Bramy. Ładnymi zakosami stopniowo wznosimy się na zbocze góry.



Trasa wiedzie przez las liściasty. Jako, że jesteśmy na terenie Parku Narodowego nie widać tutaj śladów gospodarki leśnej.



Po około 30 minutach marszu, las rzednie, a wyżej przed nami ukazuje nam się ładny budynek,



a po prawej stronie przez drzewa widać pierwsze fragmenty skalnej bramy.



Emocje rosną, jeszcze kilka pomostów i zakosów,



i naszym oczom ukazuje się w całej okazałości Pravcicka Brama i przylegający do niej pałacyk Sokole Gniazdo.











Warto obejść pałacyk i stanąć bezpośrednio pod skalnym monumentem. Otwiera nam się stąd widok na bliższą i dalszą okolicę



Tutaj robimy sobie krótką przerwę i w cieniu rzucanym przez bramę możemy posilić się przy licznie rozstawionych drewnianych stołach.



Uwagę przyciąga pałacyk o pasującej do otoczenia nazwie Sokole Gniazdo ("Sokoli hnizdo").



Został zbudowany w 1881 roku w miejscu chatki z kory dębowej, która służyła jako wyszynk. Początkowo "Sokoli hnizdo" było wykorzystywane jako nocleg dla ważnych gości tutejszego rodu Clary-Aldringen. Dzisiaj na pierwszym piętrze pałacu znajduje się muzeum parku narodowego. Na parterze zachowała się stylowa restauracja ozdobiona oryginalnymi malowidłami.

Oglądając otoczenie Pravcickiej Bramy zauważymy, że ponad nami znajdują się liczne formacje skalne z galeriami widokowymi.



Chcąc tam się dostać, należy obejść pałacyk i dość stromymi schodami wykutymi w litej skale wejść na ich wierzchołek. Po drodze otwierają się widoki na sąsiednie skały i urwiste przepaście.







Po wejściu na szczyt możemy zobaczyć, jak wygląda brama z góry. Dawniej ścieżki prowadziły również na sam skalny most, ale uznano, że jest to zbyt niebezpieczne. Gdzieniegdzie można jeszcze zobaczyć pozostałości po ochronnych barierkach.



Teraz jeszcze pozostał nam do pokonania dość trudny odcinek pełen zagłębień i szczelin



by wreszcie dostać się na ciąg tarasów. Z wszystkich roztacza się przepiękny widok na wzniesienia Szwajcarii Czeskiej i Saksońskiej, jak również na bardziej odległe zakątki tej krainy. Tu na razie przerywam komentarz, niech przemówią zdjęcia.























Z tarasów schodzimy znów do Pravcickiej Bramy



gdzie znajdujemy tabliczkę kierunkową do miejscowości Mezni Louka.



Ten zbudowany w 1892 roku fragment trasy nosi nazwę Gabrielina stezka (Ścieżka Gabrieli). Idziemy teraz wzdłuż skał, bogato ukształtowanym trawersem widocznym na zdjęciu mniej więcej w połowie wysokości zbocza



Droga wije się prawie płasko, obchodzi boczne dolinki i stale przylega do formacji skalnych, od czasu do czasu pojawiają się piękne widoki. Nad nami stopniowo wyłaniają się formacje skalne. Jedną z najbardziej charakterystycznych jest Głowa cukru (Homole cukru)



Niezwykle ciekawie prezentują się skały towarzyszące cały czas wzdłuż szlaku.



a to za sprawa licznych otworów i szczelin. Dosłownie jakby to były jamy wydrążone przez korniki pałaszujące skalne ściany.



Po około 40 minutach ścieżka przechodzi w szerszą leśną drogę. Kończy się teren Parku Narodowego i po chwili znajdziemy się w miejscowości Mezní Louka.

Jak wrócić do samochodu? Można iść drogą asfaltową do miejscowości Hřensko. Tak około 2 godziny – średnia przyjemność, lub zejść do doliny rzeki Kamenice i kontynuować spacer jak opisałem to w poście Kanion rzeki Kamenice – i taki wariant polecam.

Na przejście całego odcinka Hřensko - Pravcicka Brama – Kamenice – Hřensko potrzeba około 6-8 godzin. Raczej proszę nastawić się na 8 godzin, bo w takim miejscu nie wypada się spieszyć.

Jak napisałem, miejsce jest idealne na majowy weekend. To już za niecały miesiąc, jeszcze można zdążyć zarezerwować noclegi. W razie potrzeby proszę napisać maila, chętnie podzielę się dodatkowymi informacjami, gdyby ktoś planował taki wyjazd.

Zobacz również inne atrakcje w okolicy:

Belweder

Kanion rzeki Kamenice

Panská skála

Bastei

Königstein






Lokalizacja miejsca

 
Pokaż Barama na większej mapie