Łagów po sezonie

Łagów to atrakcyjnie położona nad jeziorami Pojezierza Lubuskiego miejscowość. Pierwszy raz odwiedziłem ją jeszcze w czasach studenckich, w trakcie jednej z wypraw rowerowych po zachodniej Polsce. Zapamiętałem je, jako gwarne miasteczko z dużą ilością turystów, których przyciągała malownicza okolica oraz zabytkowy zamek joannitów położony na przesmyku rozdzielającym jeziora Trześniowskie i Łagowskie.

Lubię wracać po latach do miejsc, które mi się dobrze kojarzą. Stąd część zeszłorocznego urlopu postanowiłem spędzić w Łagowie. Ciekawy byłem, jak obecnie, po blisko czterdziestu latach prezentuje się to miasteczko. Nasz pobyt przypadł na początek września, kilka dni po zakończeniu wakacji. Pierwszym zaskoczeniem był prawie całkowity brak turystów, co zobaczycie na zdjęciach, z których większość została wykonana 5 września.

Pierwsze z nich pokazuje widok na zamek z drogi, którą pokonywaliśmy idąc z kwatery do centrum Łagowa. O zamku więcej opowiem później, bliżej widać wody jeziora Trześniowskiego a na łące fragment kościoła św. Jana Chrzciciela.



Najbardziej atrakcyjna część Łagowa zaczyna się w miejscu, gdzie przesmyk rozdzielający jezioro Trześniowskie od Łagowskiego jest najwęższy i wynosi około 60 m. Zaraz obok znajduje się murowana Brama Polska z XV wieku. Kiedyś oddzielała położone przed nurami przedmieścia Łagowa od jego centralnej części z zamkiem.



Po lewej stronie mamy widok na jezioro Łagowskie. Mimo kilku przystani wodnych, nie było widać amatorów pływania kajakiem lub rowerami wodnymi.



Po minięciu Bramy Polskiej spacerujemy najpierw ulicą Zamkową, potem Tadeusza Kościuszki.



Mijamy ładne domy o rodowodzie sięgającym XVIII i XIX wieku. Część z nich ma ciekawą, szachulcową konstrukcję.



W pewnej chwili widzimy boczną drogę prowadzącą do założonego w XIX wieku parku miejskiego. Idąc nią trafiamy na zabudowania letniego amfiteatru.



Amfiteatr jest jednym z obiektów, gdzie corocznie odbywa się znana w kraju impreza kulturalna pod nazwą "Lubuskie Lato Filmowe", w trakcie którego do miasta przyjeżdża wiele znanych osób ze świata filmowego. W tym roku odbyła się już 52 edycja tego konkursu. Na murach amfiteatru, ale i w innych miejscach Łagowa można zobaczyć portrety znanych aktorów i reżyserów zrobione w czasie spotkań z publicznością w Łagowie.



Za amfiteatrem, pomiędzy drzewami parku połyskuje tafla drugiego łagowskiego jeziora. Ma dwie nazwy - jezioro Ciecz lub Trześniowskie. Ta druga jest bardziej oficjalna.



Znów nas uderza pustka wokół, tak na jeziorze, jak i w parku. Był piękny, słoneczny dzień, temperatura ok. 24 stopni i tylko my na spacerze. No i jeszcze kaczki leniwie wygrzewające się na powalonym pniu drzewa.



Wracamy na ulicę Kościuszki, a tam już widać widać drugą z dawnych bram miejskich, Bramę Marchijską. Pochodzi z XVI wieku, jej dolna część jest ceglana, a górna szachulcowa. Z dawnych lat zapamiętałem czerwone pelargonie w oknach bramy. Jak widać nic się w tym względzie nie zmieniło. I dobrze, bo całość tworzy bardzo malowniczy widok.



Za bramą zaczyna się ulica Bolesława Chrobrego. Idąc nią mijamy kolejne domy z elementami zabudowy szachulcowej.






Zwykle nie pokazuję nowo wybudowanych domów, ale ten który zobaczyliśmy już na rogatkach miasta zwrócił naszą uwagę tak swoją formą, 



jak i zdobiącymi je rzeźbami.



Po drugiej stronie drogi znów mamy ładny widok na jezioro Łagowskie. Jest też wypożyczalnia rowerów wodnych oraz niewielki bar, niestety jedno i drugie nieczynne. Tak to wyglądało w Łagowie po sezonie, a przecież był dopiero początek września.






Wracamy do centrum miejscowości, by zobaczyć zamek. Kolejny raz przechodzimy przez Bramę Marchijską.



Zamek w Łagowie został zbudowany w XIV wieku z przeznaczeniem na siedzibę rycerskiego zakonu joannitów. W mojej ocenie to jeden z najładniejszych polskich zamków. Powstał na niewielkim wzniesieniu i ma dość kameralne wymiary 30 na 34 m.



Do otoczonego murami zamku dostajemy się przez ładną, ceglaną bramę z blankami.



Samego zamku się nie zwiedza, natomiast możliwe jest wejście na jego wysoką, 35 metrową gotycką wieżę.



W kilku punktach miasta widzieliśmy reklamy znajdującej się w zamku restauracji. Jednak, gdy weszliśmy na wewnętrzny, zadaszony dziedziniec zamku, okazało się, że jest ona nieczynna. Spóźniliśmy się o kilka dni. Szkoda, bo wystrój tego miejsca z pnączami bluszczu na ścianach zrobił na nas dobre wrażenie.



Na szczęście mogliśmy wejść na wieżę. Już widok z małych okienek w trakcie wchodzenia zapowiadał duże emocje.



Z wieży rozpościera się fantastyczny widok na oba jeziora, miasto oraz najbliższą okolicę. Poniżej widok na jezioro Trześniowskie położone na północ od zamku. Zwraca uwagę piękna barwa wody.



Po drugiej, południowej stronie wieży możemy zobaczyć równie atrakcyjny widok na jezioro Łagowskie.



Ładnie stąd widać zabudowania miasteczka, obok których jeszcze niedawno spacerowaliśmy. Poniżej widok na Bramę Polską.



Kolejne zdjęcie przedstawia widok z góry na ulicę Tadeusza Kościuszki. Niestety drzewo przesłania Bramę Marchijską. Gdzieś mam stary slajd z mojej pierwszej wizyty w Łagowie, na którym widać całą bramę. Widocznie drzewa są teraz wyższe.



W oddali, po wschodniej stronie miasta widać ładny most kolejowy.



Nieco bliżej, u podnóża zamku znajduje się pochodzący z XIV wieku kościół św. Jana Chrzciciela.



Po zejściu z wieży opuszczamy teren zamku znaną nam już bramą.



Ponieważ kościół był zamknięty postanowiliśmy podejść do mostu kolejowego, by go zobaczyć z bliska. Most, a właściwie wiadukt, gdyż przebiega pod nim lokalna droga, swoim wyglądem przypomina dawne akwedukty. Został zbudowany w 1909 roku by połączyć linią kolejową Międzyrzecz z Toporowem. Ma 25 m wysokości i 40 m długości. Charakterystyczny kształt w postaci trzech łuków sprawia, że jest prawdziwą ozdobą Łagowa, a przy okazji jednym z najciekawszych zabytków techniki województwa lubuskiego.



Po przejściu pod mostem po prawej stronie znajdziemy schodki prowadzące na nasyp kolejowy. Wejście na niego jest zakazane, bo kilka razy dziennie można się tu natknąć na przejeżdżające pociągi.



Z nasypu mamy ładny widok na Łagów, zwłaszcza sylwetkę zamku joannitów.



Opisany spacer po mieście zajął nam około 2 godzin łącznie z wejściem na wieżę zamkową. Jednak zwiedzanie Łagowa to tylko jedna z przyjemności jaką oferuje ta miejscowość. Dla nas było to miejsce noclegowe, skąd wyruszaliśmy na wycieczki po okolicy. A ta okazała się bardzo atrakcyjna. W ciągu kilku dni zobaczyliśmy Świebodzin, Międzyrzecz, Lubniewice, Gościkowo, Żagań oraz już pokazywane na blogu Ośno Lubuskie.

Bardzo mile wspominamy popołudniowe spacery, po powrocie z takich wycieczek, po wytyczonych trasach wokół łagowskich jezior. Poniżej kilka zdjęć z takiego spaceru w promieniach zachodzącego słońca.



Pierwsze oznaki jesieni.



W czasie spaceru mijamy niewielkie zatoczki z łatwym dostępem do wody i możliwością kąpieli. Woda była jeszcze całkiem ciepła.



Tak wygląda Łagów po sezonie. Dla lubiących spokój i bliski kontakt z naturą miejsce jak najbardziej godne polecenia.



Jeszcze jedna uwaga. Tak po prawdzie Łagów nie jest miastem, gdyż utracił prawa miejskie jeszcze w 1931 roku, jednak zachował miejski charakter stąd kilka razy w poście użyłem takiego określenia.

Lokalizacja miejsca