Alberobello

Alberobello to niewielka miejscowość na południu Włoch, która od lat przyciąga rzesze turystów za sprawą niezwykłej atrakcji, jaką są domki trulli. Te niewielkie, parterowe domki swoją sylwetką przypominają domki smerfów, a o ich atrakcyjności decydują stożkowe dachy ułożone z płaskich kamieni. Przyznam, że gdy razem z żoną zobaczyliśmy kiedyś film promujący miejscowość Alberobello, pojawiło się marzenie, by je zobaczyć na własne oczy. Uważam, że marzenia są po to, by je spełniać, czasem tylko trzeba im trochę pomóc.

Południe Włoch, rejon Apulii i Kalabrii był nam do tej pory nieznany, gdy więc rok temu pojawiła się możliwość wykupienia wycieczki w to miejsce po obniżonej cenie, szybko się zdecydowaliśmy. Na pewno pomógł nam w tym fakt, że jednym z celów wycieczki było Alberobello. Dotarliśmy tam autobusem, który zatrzymał się na parkingu oddalonym ok 0,5 km od centrum miejscowości.

Idąc do centrum  mijamy  punkt widokowy. Stąd po raz pierwszy widzimy, jeszcze w oddali,  charakterystyczne domki o stożkowych dachach. 



Za chwilę, z kolejnego miejsca, widać je dokładniej.



Wreszcie zagłębiamy się w ciąg uliczek, zabudowanych domkami trulli. Mimo, że wiele z nich ma od 100 do 200 lat, są w doskonałym stanie. Jakby je ktoś postawił całkiem niedawno.



Domki są do siebie podobne. Zostały wybudowane na planie koła z kamieni wapiennych. Część z nich tworzy zwarte kompleksy połączone kamiennymi murami.



Większość domów ma ściany pomalowane na biało No i te specyficzne dachy. Ich konstrukcja zdaje się przeczyć prawom fizyki, gdyż w całości są zbudowane z piaskowcowych, kamiennych łupków układanych warstwami jedna na drugiej. I to bez zaprawy, całość trzyma się jedynie dzięki  grawitacji.



Jeśli wierzyć historykom, taki styl budowy domów na tym terenie ukształtował się na przełomie XVII i XVIII wieku. Zgodnie z ustalonym prawem Królestwo Neapolu zaczęło pobierać duże podatki od każdego nowo wybudowanego, murowanego domu. Wówczas mieszkańcy zaczęli budować domki trulli ze spiczastymi dachami, zbudowanymi bez zaprawy, zwieńczone białymi czubkami. Gdy zjawiał się poborca, zdejmowano czubek bądź też rozbierano częściowo dach, dzięki czemu dom wyglądał jak niedokończony i tym samym poborca nie mógł ściągnąć od mieszkańców podatku.



Idąc uliczkami Alberobello można poczuć się, jak w wiosce smerfów. Dodatkowego uroku tym domkom dodaje duża ilość kwiatów i zieleni, jaką spotykamy w czasie spaceru. Najczęściej rosną w malowniczych donicach, skrzynkach lub wiklinowych koszach.



W Alberobello zachowało się około 1500 domków trulli. Akurat dochodzimy do miejsca, gdzie zaczyna się nowsza zabudowa miasta. Stare i nowe domy tworzą ze sobą wyraźny kontrast. Ciekawe, w których chcielibyście zamieszkać ? Pytanie jest jak najbardziej zasadne, gdyż część domów w Alberobello można wynająć i spędzić romantyczne chwile w tym miasteczku.



Kilka uliczek dalej znajduje się główny plac miasta, a na nim z budynek władz miejskich oraz policji.



Z placu idziemy teraz w kierunku kościoła pw. św. Łucji. Przed jego wejściem znajduje się fontanna św. Łucji,



a zaraz obok punkt widokowy - Belvedere del Santissimo, z którego rozpościera się najładniejszy widok na dzielnicę domków trulli. Dzielnica ta jest przedzielona na dwie części ulicą Via Indipendenza. Do tej pory spacerowaliśmy po jej północno-wschodniej części. To, co teraz widzimy znajduje się w części południowo-zachodniej miasta.



Chcąc ją zwiedzić schodzimy teraz stromą uliczką w kierunku Via Indipendenza.



Po jej przekroczeniu znów idziemy stromo, lecz tym razem pod górę.



Co jakiś czas mijamy niewielkie sklepiki z pamiątkami, małe bary czy kawiarnie.



Warto skręcać w mijane zaułki. Zwykle to w nich znajdują się najbardziej malownicze domki.



Niektóre z nich można zwiedzić. Pokazują, jak wyglądało życie w takim domku, jakie miały wyposażenie. Zwykle można w nich było wyróżnić część sypialną oraz kuchenną.






Dachy niektórych domków zdobią białe symbole, które według wierzeń mieszkańców miały zapewnić im pomyślność i odpędzić złe duchy.



Mieszkańcy starają się nadać swoim domkom jakieś indywidualne cechy, odróżniające je od setek podobnych. Na jednym z nich znaleźliśmy takie oto humorystyczne akcenty.






Główną ulicą tej części miasta jest Via Monte Pertica, na końcu której, obok parku miejskiego, wznosi się kościół św. Antoniego z Padwy.



Choć jest współczesnym obiektem (powstał w latach 1926–27), to w swej architekturze powiela cechy sąsiednich domków. Ma m.in. wysoki na 21 m stożkowaty dach.



Wnętrze swiątyni.



Ciekawe w formie malowidło zastępujące ołtarz główny.



Kontynuujemy nasz spacer. W mieście, mimo że jego nazwa pochodzi od drzewa (albero) nie spotkamy imponujących okazów drzewostanu. Gdzieniegdzie tylko, przy ścianach domów rosną niewielkie krzewy lub małe drzewka. Odpowiednio pielęgnowane i przycięte gałęzie tworzą ładne obramowania wokół drzwi i okien.



Wiele domów posiada stylowe latarnie a czasem nad ulicami zobaczymy rozciągnięte między domami kable z żarówkami. W internecie można zobaczyć zdjęcia Alberobello ukazujące wygląd miasta po zmroku. Myślę, że wieczorny spacer po pustym już mieście, a następnie kolacja w jednej z trattorii to musi być pełne uroku przeżycie. Szkoda, żę my musieliśmy wcześniej opuścić to miejsce.



Miasto zachwyca również czystością. Mimo wielu odwiedzajacych je turystów na ulicach nie zobaczymy śmieci.



W końcu doszliśmy do miejsca, gdzie znajdują się najstarsze domki trulli. Tu nawet za dnia mało kto dociera.



Ci, którzy zakochają się w domkach trulli, mogą sobie na pamiątkę kupić jego miniaturkę. Ceny zaczynają się od 30 Euro.



Jak pisałem, w wielu domkach znajdują się sklepy lub niewielkie restauracje. W jednej z nich robimy sobie przerwę w zwiedzaniu. Należy nam się, chodzimy już kilka godzin po tym niezwykłym miasteczku.



Potem jeszcze szukamy pamiatek, ale skończyło się na zakupie kilku magnesów.



Zastanawiam się, który z domków podobał mi się najbardziej, ale trudno wskazać faworyta.



Na koniec jeszcze jeden widok ogólny na Alberobello z kolejnego punktu widokowego. Dla formalności dodam, że miasto zostało w 1996 roku wpisane na Listę UNESCO.



Mam nadzieję, że opis tej wycieczki się Wam podobał. Tych, którzy doczytali do tego miejsca zapraszam jeszcze do niespodzianki pod mapką.

Lokalizacja miejsca



Zwykle większość osób odwiedza Alberobello w miesiącach od kwietnia do pażdziernika. Poniżej na zdjęciu pokazuję je w zimowej scenerii, bardziej pasującej do tego, co teraz mamy za oknem i do czasu, jaki niedługo nastanie. Nie jest to częsty widok, ale raz na jakiś czas stożkowe domki trulli przykrywa śnieżna kołderka. (zdjęcie z internetu)



Przy okazji możemy zobaczyć przykład światecznej, wieczornej ilumunacji uliczek w Alberobello. A skoro już jesteśmy przy świętach ...

Niech magiczna moc wigilijnego wieczoru
przyniesie Wam spokój i radość.
Niech każda chwila świąt Bożego Narodzenia
żyje własnym pięknem,
a Nowy Rok obdaruje Was
pomyślnością i szczęściem.

Najpiękniejszych świąt Bożego Narodzenia
życzy wkraj