Sokolia Dolina

Kontynuując relacje ze Słowackiego Raju chciałem dzisiaj pokazać trudno dostępną i dziką roklinę Sokolia Dolina. Została odkryta w 1910 roku jako ostatnia na tym terenie, a już w 1913 roku został tam wytyczony szlak turystyczny.

Sokolia Dolina należy do grupy wewnętrznych roklin. Aby rozpocząć wędrówkę dnem tej doliny musimy najpierw dostać się na polanę Klastorisko. Czerwonym szlakiem z kempingu Podlesok dojście zajmie nam około 1,5 godziny. Będąc na polanie warto zrobić przerwę i zjeść drugie śniadanie przy okazji podziwiając piękny widok na Tatry.



Z polany Klastorisko, która jest na wysokości około 800 m n.p.m. musimy teraz zejść ostro w dół do doliny Białego Potoku (ok. 510 m n.p.m).



Idziemy za żółtymi znakami. W ciągu ok. 30 minut pokonujemy zakosami prawie 300 metrów różnicy wysokości. Są miejsca, gdzie pomagamy sobie łańcuchami. Po dotarciu do rzeki Biały Potok kontynuujemy wędrówkę wzdłuż jej biegu, tym razem za zielonymi znakami.



Pomimo słonecznego dnia niewiele promieni dochodzi do dna doliny. Widać, że jest to rzadziej odwiedzane miejsce przez turystów. Stan podestów, po których teraz idziemy budzi pewne obawy n.t. bezpieczeństwa na trasie. Wielu stopni brakuje, niektóre są niestabilne.






Po około 20 minutach dochodzimy do wejścia Doliny Sokolia.



Początkowo zamiast strumienia idziemy wzdłuż naniesionych przez wodę kamieni. Towarzyszy nam żółty szlak turystyczny.



W końcu pojawia się i woda. Jestem jednak rozczarowany jej ilością w korycie rzeki.



Tak bywa w okresie letnim, gdy przez kilka tygodni opady deszczu są symboliczne. Nas to jednak nie zraża i idziemy wyżej w głąb doliny. Cały teren Słowackiego Raju wyłączony jest z ingerencji człowieka w stan lasów. Obumarłe pnie drzew pokrywają się grubą warstwą mchów.



Szlak staje się trudniejszy. Nie dość, że trzeba skakać ze skały na skałę, to jeszcze coraz częściej musimy przedzierać się przez powalone drzewa i krzaki.






Wreszcie docieramy do pierwszego wodospadu.



Wąską strużką wody spływa ze skalnej półki. Nic dziwnego, że nazwano go Wodospadem Skalnym.



Po chwili dochodzimy do największego wodospadu w całym Słowackim Raju. Wodospad Welonowy (Závojový) ma 75 m wysokości. Imponującej wielkości są też drabiny pozwalające cały czas wspinać się w pobliżu wodospadu.



Po drodze mijamy pomosty pozwalające na chwilę odpoczynku.



Kilka następnych zdjęć pokazuje Wodospad Welonowy z bliska w trakcie pokonywania kolejnych drabin.















Stan drabin też nie jest najlepszy, czasami brakuje podpór lub są luźno osadzone w skałach, co powoduje, że mamy „dodatkowe atrakcje”.









Jak to mówił osioł ze Shreka – Tylko nie patrz w dół :-)



Powyżej wodospadu szlak pnie się ostro pod górę. Trudniejsze miejsca pokonujemy drewnianymi schodkami. Niestety autor zapomniał dodać poręczy.



Przed nami widok na Wyżny Wodospad.



Ten mi się najbardziej podobał.



Jeszcze jedna drabina



i łańcuch do pomocy, by znaleźć się nagle w nasłonecznionym miejscu.



Jest to tak nieoczekiwane, że wzrok przez chwilę musi dostosować się do nowych warunków. Przed nami ostatni odcinek wędrówki. Mimo, że prowadzi po w miarę równym terenie wcale nie jest łatwiejszy za sprawą powalonych drzew



Po pokonaniu ostatniej przeszkody



wychodzimy z rokliny Sokolia Dolina w jednym z najwyższych miejsc Słowackiego Raju – Rozstaju Sokolia Dolina vrch – 1002 m n.p.m, skąd przez polanę Glac możemy wrócić na kemping w Podlesoku.

Zobacz również:

Tomášovský Výhlad

Przełom Hornadu

Roklina Sucha Bela

Roklina Klastorisko




Lokalizacja miejsca

 
View Słowacki Raj in a larger map