Zamek Pernštejn

Tym razem zapraszam do jednego z większych czeskich zamków, malowniczo położonym na wzniesieniu nieopodal miejscowości Nedvědice - do zamku Pernštejn. To jeden z najlepiej zachowanych i najpiękniejszych zamków gotyckich na Morawach. Naszą wycieczkę zaczynamy na niewielkim parkingu, przy lokalnej drodze prowadzącej z Nedvědic do miejscowości Smrček. Istnieje co prawda duży płatny parking u stóp zamku, ale z niego odległość do zamku jest podobna, więc po co przepłacać.

Już wkrótce po wyjściu z samochodu widzimy sylwetkę zamku na pobliskim wzniesieniu. Pogoda nam dopisała. Był dość ciepły, wiosenny dzień, chociaż przyroda jeszcze jakby trwała w zimowym letargu. W końcu jesteśmy na Wyżynie Czesko-Morawskiej, tutaj wiosna zaczyna się nieco później.



Warownia ta wzniesiona została prawdopodobnie już w drugiej połowie XIII wieku. Od początku swojego istnienia aż do końca XVI wieku twierdza stanowiła główną siedzibę rodową członków możnej rodziny Pernštejnów. W XIV wieku zamek został poddany pierwszej większej przebudowie. Wtedy to niewielki gród obronny przekształcony został w zajmującą całe wzniesienie majestatyczną dobrze ufortyfikowana twierdzę obronną godnie reprezentującą swoich możnych właścicieli. Strategiczna lokalizacja (na wysokiej skale), głębokie fosy oraz wysokie mury obronne z wieżami skutecznie zabezpieczały i uniemożliwiały łatwe zdobycie warowni.



Po przejściu ok 400 metrów mijamy skrzyżowanie z drogą prowadzącą do płatnego parkingu, zaraz za nim po lewej stronie znajdujemy leśną ścieżkę trawersującą wzniesienie. Idąc nią, po około 10 minutach dochodzimy do bramy tzw. nowożytnego bastionu, przez którą wchodzimy na teren dawnego podgrodzia.



Znajdują się tutaj m.in. zamkowa restauracja mieszcząca się w budynkach dawnych stajni oraz toalety, z których warto skorzystać przed rozpoczęciem zwiedzania zamku, później nie będzie już takiej okazji.

Przed nami budynek barbakanu, chroniący dawniej główne wejście na teren zamku, Kiedyś był otoczony fosą, a dostęp umożliwiał most zwodzony. Dzisiaj po nim zostały tylko otwory na łańcuchy.



Zaraz za bramą znajdują się kasy biletowe. Do wyboru mamy cztery możliwości zwiedzania. Wybieramy przekrojową trasę I - od gotyku do XX wieku pozwalającą zapoznać się z wszystkimi ważniejszymi miejscami na zamku. Zwiedzanie z przewodnikiem zajmuje ok 40 minut, a koszt biletu to 160 KCZ.

Miejsce zbiórki z przewodnikiem znajduje się w głębi zamku. Na razie kierujemy się ku kolejnej, trzeciej bramie.



Po jej minięciu wreszcie widać sylwetkę zamku.



Znajdujemy się na tzw. drugim podzamczu. W widocznym po lewej stronie budynku, znajduje się sklep z pamiątkami. Dalej ładnie widać czworokątną, pięciopiętrową wieżę Barborka. Połączona z zamkiem tylko drewnianym pomostem wieża miała być ostatnie schronieniem mieszkańców w przypadku ataku nieprzyjaciela. Do takiej sytuacji jednak nie doszło. Zamek nigdy nie został zdobyty, ale czy można się temu dziwić, w oddali widzimy kolejną bramę broniącą dostępu do głównego budynku warowni, gdzie również zainstalowano most zwodzony, a terenu broniła kolejna fosa i wysoki mur obronny.



Po prawej stronie znajduje się niewielki ogródek z ozdobną bramą i ładną kutą kratą.



Na portalu bramy znajdują się herby jednego z kolejnych rodów zamieszkujących zamek. Trochę zatarta inskrypcja skrywa nazwisko i datę fundatora bramy. Był nim baron Ignác Schröffel z Mannsberku, który mieszkał na zamku na przełomie XVIII i XIX wieku. Przez kilkanaście lat budował na południowym stoku wzniesienia zamkowego ogród krajobrazowy. Został oddany do użytku w roku 1802 i tę datę można znaleźć na portalu bramy. Za bramą znajdowały się schody prowadzące do ogrodu.



Nasze odwiedziny zamku miały miejsce w 2016 roku. Brama była zamknięta i tylko wprawne oko mogło dostrzec przez nią reszki dawnej architektury ogrodowej i ścieżek, ukrytych w starym drzewostanie. Obecnie trwają szeroko zakrojone prace z wykorzystaniem środków unijnych nad przywróceniem świetności ogrodu, który kiedyś był zaliczany do najładniejszych na Morawach. Już niedługo, bo w 2020 roku, odwiedzający zamek turyści będą mogli spacerować po dawnych alejkach ogrodowych i cieszyć się widokiem odnowionych obiektów, m.in. pustelni, pawilonu chińskiego czy łaźni tureckiej. Całość uzupełnią rabaty kwiatowe, rzeźby ogrodowe i fontanny z małymi stawami.

W chwili naszych odwiedzin kilka z ogrodowych rzeźb ustawionych na trawniku raczej straszyło swoim wyglądem. Jedynie ta na zdjęciu poniżej nadawała się do sfotografowania.



A oto i czwarta brama broniąca niegdyś dostępu do głównych zabudowań zamkowych.



Idąc do niej po kamiennym moście zadzieramy głowę, by zobaczyć z bliska pomost łączący zamek z wieżą Barborka (Barbara). Podobno jest to najstarszy kryty, drewniany most w Czechach. Pochodzi z XVI wieku. Podróżując po Czechach zauważyłem, że takie kryte mosty są u nich dość powszechne, zwłaszcza na Morawach.



Po przejściu bramy idziemy teraz wzdłuż zamkowych budynków. Uwagę zwracają liczne, renesansowe wykusze powiększające pomieszczenia na danym pietrze.



Czasem całe piętro wystaje poza obręb niższej kondygnacji. Takie rozwiązania konstrukcyjne, popularne na Bałkanach i w Turcji, są w tej części Europy rzadko spotykane.



Przed nami kolejna, tzw. Czarna Brama. Ta broniła dostępu do głównego dziedzińca zamkowego. Ma postać zamieszkałej wieży.



Po jej przejściu pozostaje nam jeszcze minięcie kamiennego mostu.



W końcu jesteśmy na dziedzińcu zamkowym. Mamy jeszcze kilka minut do przyjścia przewodnika, więc udajemy się w kierunku widocznych drzwi, za którymi znajduje się zamkowa kaplica pw. Nawrócenia św. Pawła.



Warto ją zobaczyć z uwagi na ładne freski pokrywające jej ściany i sufit autorstwa Františka Ecksteina z 1716 roku.



Ołtarz główny ze sceną Nawrócenia św. Pawła.



Niewielkie barokowe organy.



Fresk na plafonie kaplicy.



Po wyjściu z kaplicy rozglądamy się po dziedzińcu. Widok na wieżę Barborka.



Kamienny most prowadzący do drzwi wejściowych zamku.



Zbliżenie na detale fasady.



Herb pierwszych właścicieli zamku, rodziny Pernštejnów - głowa żubra.



Pojawiła się pani przewodnik, razem z grupą kilkunastu osób udajemy się po schodach na kamienny mostek. Stajemy przed gotycką bramą wejściowa do zamku. I tutaj znajdował się ok 2,5 metrowy zwodzony mostek, ostatnia przeszkoda dla próbujących zdobyć zamek.



Sień wejściowa.



W jednym z okien znajduje ładny witraż z herbem Pernštejnów.



Z sieni wychodzimy na mały, wewnętrzny dziedziniec tzw. tyrolski. To tutaj górnicy tyrolscy wykuli w skałach głęboką na prawie 30 metrów cysternę, gromadząca wodę z rynien dachowych. Stanowiła rezerwę wody na wypadek wojny i codzienne potrzeby zamku.



Przewodniczka prowadzi nas teraz do dawnych pomieszczeń służby. Skromne pokoje zawierały jedynie podstawowe meble i łóżko.



W jednym z pomieszczeń zatrzymujemy się przy niewielkim obrazku. Jest z nim związana legenda o Białej Damie. Swego czasu była ona miejscową służką, która bardzo zaniedbywała swoje obowiązki spędzając całe dnie na przeglądaniu się w lusterku. Kiedy przestała chodzić także i na msze, miejscowy mnich uznał, że musi przemówić jej do rozsądku. Młoda panna jednak zignorowała go zupełnie, co do tego stopnia rozzłościło zakonnika, że przeklął ją na wieki. Jej duch po dziś dzień błąka się po zamkowych zakamarkach i korytarzach.



Tyle legenda, jednak turystki odwiedzające zamek powinny bacznie uważać na lustra, bowiem ta która spojrzy w jakieś, w ciągu roku utraci swą urodę.

Z pomieszczeń służby wędrujemy teraz na wyższe kondygnacje ku przejściu prowadzącemu na wieżę Barborka. Dopiero w środku widać jak pomost jest stylowo zabudowany. Z zewnątrz przypomina odeskowany mostek, a tutaj mamy ładne modrzewiowe boazerie.



Jeszcze kilka schodów do góry i stajemy na tarasie wieńczącym wieżę Barborka. Kiedyś był to wspaniały punkt obserwacyjny na całą okolicę. Nikt niezauważony nie mógł się dostać w pobliże zamku. Dzisiaj również wieża oferuje ładne widoki. Poniżej widok na miejscowość Nedvědice i wschodnią wieżę przy kaplicy.



Z drugiej strony widać ładnie cały teren dawnego podgrodzia. A wszystko w otoczeniu malowniczych wzniesień Wyżyny Czesko-Morawskiej.



Zbliżenie na barbakan i teren pierwszego podgrodzia. Budynki po lewej stronie to dawne stajnie, a dzisiaj restauracja.



Z wieży przez pomieszczenie kuchni zamkowej



schodzimy do bardziej reprezentacyjnej części zamku. Poniżej salonik myśliwski.



Wielka sala rycerska.



Na ścianach portrety rodzinne oraz sceny ze Starego Testamentu.






Mijamy kolejne pomieszczenia z galeriami obrazów rodowych.






Salonik chiński



Portret rodzinny twórcy założenia ogrodowego, barona Ignáca Schröffela.



Zegar kominkowy.



Pokój sypialny, pełniący również funkcję wypoczynkowego.



Jego ściany pokrywają romantyczne malunki.






Pokój dziecięcy.



Biblioteka z bogatym księgozbiorem. W pomieszczeniu tym kończymy zwiedzanie wnętrz zamkowych.



Wychodzimy z zamku tą samą trasą, jak tu przyszliśmy. Widok na kamienny most.



Ogródek zamkowy, w niedalekiej przyszłości pewnie tędy będzie wiodło wejście do odnawianego ogrodu krajobrazowego.



Jeszcze jedno spojrzenie na pomost łączący zamek z wieżą Barborka.



Po przejściu bramy w barbakanie znów jesteśmy na dawnym przedgrodziu. W jego środkowej części znajduje się nieczynna fontanna z postacią św. Nepomucena. Z tyłu po prawej widać główną bramę wejściową na teren podgrodzia, a po środku pozostałość dawnych umocnień zamkowych tzw. baszty podkowiastej.



Warto na nią wejść (są wygodne schodki), gdyż z niej mamy bardzo ładny widok na całe założenie zamku Pernštejn.



Wspomnę jeszcze, że wokół zamku poprowadzono kilka ścieżek, którymi możemy dojść do bardziej odległych punktów widokowych. My tego dnia chcieliśmy jeszcze dojechać do Mikulova, więc je sobie odpuściliśmy.

Lokalizacja zamku.