Kanion Matka

W wielu komentarzach do moich postów widnieją wpisy, że mam szczęście do słonecznej pogody. Więc żeby nie było tak słodko dzisiejszy post będzie pod znakiem deszczu.

Kanion Matka jest uważany za jedno z najładniejszych miejsc w Macedonii. Położony w odległości ok. 17 km od Skopje jest też łatwo dostępny. Kursuje tu z centrum miasta autobus nr 60. Niestety miejsce, które bardzo chcieliśmy zobaczyć przywitało nas potężna ulewą. Przez dobre pół godziny nikt nie opuścił autobusu. Potem deszcz troszkę odpuścił, tak, że był możliwy spacer pod parasolami.

Już po chwili możemy cieszyć oczy ładnym widokiem. Aby dojść do kanionu Matka musimy przejść ścieżką w kierunku widocznej zapory.



Następnie droga prowadzi nas w górę obok budynku elektrowni. Ładnie stąd widać rzekę Treska, na której znajduje się zapora spiętrzająca wodę.






Za zaporą pokonujemy niewielki tunel wykuty w skałach.



Zaraz za nim otwiera się widok na sztucznie utworzone jezioro Matka. Zwraca uwagę intensywnie zielona barwa wody.






Po chwili dochodzimy do kompleksu turystycznego z hotelem, restauracją i przystanią, skąd można wyruszyć na rejs po jeziorze.



W pobliżu znajduje się cerkiew św. Andrzeja z roku 1388. Niestety, pewnie z powodu fatalnej pogody i niedużej ilości turystów była zamknięta.



Kanion Matka słynie z występujących tu form krasowych. Znajduje się na jego terenie ok 10 jaskiń i dwie przepaście. Ich głębokość sięga do 180 m. Do jednej z jaskiń można popłynąć łódką, co tez uczyniliśmy, uznając że taka forma zwiedzenia kanionu będzie najlepsza przy wciąż padającym deszczu.

Odpływamy z przystani. Z łódki jeszcze raz spoglądamy na cerkiew św. Andrzeja.



Po chwili zostawiamy z tyłu gwar ludzi i muzykę z wnętrza restauracji. Przed nami w całym majestacie otwiera się kanion Matka.



Słychać tylko delikatny warkot silnika i krople deszczu spadające na zadaszenie łódki.



Powoli płyniemy w głąb kanionu. W pewnej chwili nad taflą jeziora pojawiły się mgliste opary.



Na zboczu po lewej stronie widać barierkę. To fragment jednej z pieszych tras prowadzących wzdłuż kanionu. Ten wariant zwiedzania polecam przy lepszej pogodzie.

Mgła gęstnieje, tworzy się nastrój tajemniczości.









Widok pochylonego drzewa to znak, że dopływamy w rejon jaskini.



Po schodkach wychodzimy na brzeg.



Ładnie stąd widać dalszą część kanionu.



Po zebraniu się całej grupy wchodzimy w głąb jaskini.






W jaskini występuje ciekawa szata naciekowa, którą możemy zobaczyć na stropie.









Jednak najładniej prezentuje się niewielkie podziemne jeziorko.



W jaskini byliśmy około 20 minut. W tym czasie pogoda kolejny raz się zmieniła. Deszcz z padającego zmienił się w ulewę.



W tych warunkach musieliśmy wracać do przystani. Góry pociemniały, a tafla wody przybrała ciemnozielone zabarwienie. Tylko dzikim kaczkom taka pogoda nie przeszkadzała.



Wracając, w pewnym momencie zbocza kanionu utworzyły literę „V”. Dla mnie był to najpiękniejszy widok w czasie tej wycieczki.



Ulewny deszcz nie odpuszczał. Toteż z zadowoleniem ujrzeliśmy brzeg przystani, gdzie zakończyliśmy nas rejs.



Pewnie ktoś powie, że nie trafiliśmy z pogodą. To prawda, zwiedzanie przy deszczowej pogodzie nie jest przyjemne, ale z drugiej strony te mistyczne mgły dodały temu miejscu niezwykłego klimatu.

Lokalizacja kanionu