Spacer po Poreču ~ Wycieczki wkraj'a

piątek, 28 listopada 2025

Spacer po Poreču

piątek, listopada 28, 2025 Chorwacja , Miasta No comments

Poreč to niewielka, malownicza miejscowość położona w zachodniej części półwyspu Istria w Chorwacji. Jest jednym z najstarszych miast regionu o początkach datowanych na II w p.n.e., kiedy to Rzymianie założyli tutaj niewielką osadę. W I wieku p.n.e. rozwinęła się ona w miasto Colonia Iulia Parentium. Po upadku Rzymu miasto przechodziło pod panowanie Ostrogotów, Bizancjum i Franków. Od XIII wieku Poreč znalazł się w granicach Republiki Weneckiej. Od tego czasu nastąpił największy rozwój miasta. Po upadku Wenecji w XIX wieku Poreč dostaje się pod panowanie Austro-Węgier. Potem był jeszcze epizod włoski (po I WŚ) i jugosłowiański (po II WŚ). Od 1991 r. Poreč należy do niepodległej Chorwacji.

Tak bogata przeszłość znajduje swoje odzwierciedlenie w architekturze miasta. Od zachowanego z czasów rzymskich układu ulic i pozostałości dawnego forum, po średniowieczne kamienice z elementami wpływów weneckich. Oczywiście, najcenniejszym zabytkiem miasta jest arcydzieło architektury bizantyjskiej, wpisana na listę UNESCO Bazylika Eufrazjusza. Była ona już pokazana na blogu, tym razem chciałbym przedstawić pozostałe zabytki Poreča. Prezentacja ta będzie miała postać spaceru po starym mieście rozłożonym na wcinającym się w morze cyplu. Obszar ten ładnie możemy zobaczyć spoglądając na Poreč z lotu ptaka.

Zdjęcie z Internetu
Stare miasto bardzo ładnie prezentuje się od strony zatoki Peškera, gdzie znajduje się jedna z miejskich plaż.

Nad całością dominuje sylwetka Bazyliki Eufrazjusza.

Dawniej miasto było otoczone systemem murów obronnych. Obejmowały całą starówkę, która dzięki temu, że była położona na wąskim cyplu, wymagała kontroli jedynie od strony lądu. Służyły do tego wieże i bramy, których pozostałości możemy zobaczyć dzisiaj. Jedną z nich jest wieża Peškaru zbudowana w 1473 roku przez wodza Francesco Bondulmiera. Wieża łączy się z fragmentem zachowanych murów od strony południowej, a na północ od niej znajduje się łukowate wejście do miasta, w miejscu dawnej bramy miejskiej.

Na przestrzeni lat niektóre fragmenty murów obronnych wykorzystano, jako ściany budynków. Tak m.in. postąpiono w okolicy Bazyliki Eufrazjusza. Obecnie wzdłuż nich znajduje się ładna promenada spacerowa z widokami na zatokę Peškaru.

Promenada to nie tylko miejsce spacerowe. Nie brakuje tutaj amatorów kąpieli słonecznych.

Pora zagłębić się między zabudowania starówki.

Robimy to w miejscu, gdzie dawniej znajdował się kościół i klasztor św. Franciszka. W połowie XIX wieku jego zabudowania zostały przekształcone w Parlament Istrii.

W 1861 roku sala na piętrze stała się salą obrad Rady Prowincjonalnej. Do dzisiaj zachowały się bogate sztukaterie i freski, zdobiące sufit o długości 25 metrów i szerokości 9 metrów. Sztukaterie są dziełem bolońskiego mistrza Giuseppe Monteventio i powstały w 1751 roku. Trzy medaliony na suficie zostały wykonane ze stiuku, w których znajdują się freski – największy przedstawia scenę Niepokalanego Poczęcia, a boczne medaliony przedstawiają Wizję św. Antoniego Padewskiego i Stygmatyzację św. Franciszka.

Obecnie w dawnej Sali Zgromadzeń Parlamentu Istrii odbywają się wystawy czasowe oraz organizowane są uroczystości miejskie.

Zdjęcie z Internetu
W niedalekiej odległości od budynku parlamentu znajduje się kameralny park J. Dobrile, którego główną atrakcją jest
rzymski łuk i fragment muru. Zadbane rabaty kwiatowe i trawniki sprawiają, że jest to idealne miejsce na relaks podczas zwiedzania miasta.

Przy wschodniej stronie tego placu znajduje się dawny Pałac Vergotinni XVIII wieku. Obecnie został podzielony na szereg parterowych pomieszczeń i stanowi własność prywatną.

Kierujemy się teraz ku ulicy Decumanus, najstarszego traktu miasta, jeszcze z czasów rzymskich. Znajduje się przy niej sporo zabytkowych obiektów Poreča. W wielu mijanych domach możemy zauważyć wpływy weneckie, zwłaszcza w wyglądzie okien.

Ulica Decumanus po stronie zachodniej kończy się Placem Marafor. W jego okolicy znajduje się m.in. Dom Romański pochodzący z XIII wieku. Jest uważany za najstarszy dom w Poreču.

Plac Marafor w starożytności był centralnym placem, to tutaj znajdowało forum z ważnymi budynkami publicznymi i administracyjnymi oraz świątyniami. Pozostałości jednej z nich, świątyni Marsa, możemy zobaczyć po zachodniej stronie placu.

Na północ od placu Marafor, pomiędzy budynkami znajdują się pozostałości jednej z największych świątyń na Istrii, świątyni Neptuna z połowy I w n.e..

Zachowane detale architektoniczne świątyni.

Wracamy na ulicę Decumanus i teraz kierujemy się ku centrum miasta. Po chwili mijamy budynek Pałacu Zuccato. Dom wyróżnia się na tle typowych domów w Poreču z XV wieku ceglaną elewacją i niezwykle precyzyjnym wykonaniem kapitelu okiennego z mullionami na wyższych piętrach.

Kilka przecznic dalej warto zajrzeć na sąsiednią ulicę św. Maura, gdzie znajduje się Dom Dwóch Świętych. Dom jest przykładem świeckiego renesansu w Poreču. Parter domu to półkolisty pasaż z dwoma pojedynczymi ostrołukowymi oknami nad nim i półkolistym wykończeniem.

Fasadę zdobią dwie płaskorzeźby przedstawiające stojących prosto świętych, od których dom wziął nazwę. Dom pochodzi z końca XV lub początku XVI wieku, a rzeźby na fasadzie pierwotnie były częścią starszej budowli, najprawdopodobniej klasztoru św. Kasjana, którego pozostałości archeologiczne odkryto w pobliżu.

Trudno orzec, które budowle Poreča robią większe wrażenie. Te z oryginalnymi, kamiennymi fasadami, czy te już ładnie odnowione. Wszystkie składają się na koloryt tego miasta.

Za najładniejszy dom w Poreču jest uważany Pałac Gotycki pochodzący z początku XV wieku z wspaniałą kamienną fasadę w stylu gotyku kwiatowego.

Pałac ma dwie kondygnacje, a jego ozdobą są okna z monoforami i triforami.

Pod koniec ulicy Decumanus mijamy pięciokątna wieżę z połowy XV wieku. Budynek został zaprojektowany przez architekta Jakomusa de Pari, a jego syn wyrzeźbił weneckiego uskrzydlonego lwa, symbolizującego potęgę Wenecji. Lew trzyma otwartą księgę, ponieważ wieża została wybudowana w czasach pokoju. W księdze tej widnieje napis: „Facite instatiam et dabo pacem in finibus Vestris”, czyli „Bądź sprawiedliwy, a dam pokój twojej ziemi”. Obecnie znajduje się w niej restauracja wraz z tarasem na szczycie.

Zaraz za wieżą wchodzimy na Plac Swobody z kościołem Matki Bożej Anielskiej.

Skromne wnętrze kościoła nawiązuje do stylu barokowego i klasycznego.

Obok niewielkiej fontanny kierujemy się teraz na Plac Narodowy.

Znajduje się przy nim dawny teatr, a obecnie kino. Został wybudowany w 1887 roku jako Teatro Giuseppe Verdi. Do dnia dzisiejszego został zachowany oryginalny wygląd fasady teatru.

Kawałek dalej zobaczymy obecny budynek Ratusza z 1910 roku.

Przy placu możemy zobaczyć też kolejną kamienną wieżę, tym razem okrągłą. W wieży zachowały się otwory strzelnicze i oryginalne strome kamienne schody. Tu również wieżę zaadoptowano na cele gastronomiczne. Z tarasu na szczycie rozciąga się ładny widok na pobliskie nabrzeże portowe.

Od Placu Narodowego, aż po koniec cypla rozciąga się druga, południowa promenada nadmorska w Poreču.

Znajduje się tutaj również port jachtowy, a okoliczne domy to w przeważającej większości hotele i pensjonaty oraz restauracje. Tutaj też kończymy zwiedzanie Poreča.

W tym poście pokazałem Poreč, jako miasto gwarne, pełne turystów i zabytków. Ma ono jeszcze jedną twarz. Zaczyna się o zmroku, gdy wąskie uliczki zostają oświetlone ciepłym światłem latarni. Wypełniają się wtedy kawiarnie i restauracje, temperatura staje się znośna i rozpoczyna się nocne życie miasta. Warto wtedy udać się na klimatyczny spacer po starówce zakończony kolacją i lampką wina lub chociaż posiedzieć w ciszy na jednej z ławek ustawionych wzdłuż morskiego brzegu i chłonąć atmosferę tego miejsca.