Sybin (Sibiu)

Sybin to miasto w środkowej Rumunii, położone w południowej części Transylwanii u podnóża Gór Fogaraskich, nad rzeką Cibin. Jego umiejscowienie i burzliwe dzieje nadały mu przydomek miasta trzech kultur - niemieckiej, węgierskiej i rumuńskiej.

Miasto szczęśliwie uniknęło większych zniszczeń w czasie ostatnich wojen i dzisiaj wita turystów wspaniale zachowanym zabytkowym centrum miasta. Zwraca uwagę jego zabudowa, typowa dla niemieckich miast. Stało się tak za sprawą sprowadzonych tutaj jeszcze w średniowieczu osadników saskich.

Miasto jest jednym z najważniejszych centrów kulturalnych dzisiejszej Rumunii. Znajduje się tutaj szereg muzeów, filharmonia i teatry. Miasto jest organizatorem wielu festiwali. W 2007 roku wraz z Luksemburgiem pełniło honory Europejskiej Stolicy Kultury.

Zwiedzanie miasta zaczynamy od spaceru wzdłuż zachowanych fragmentów dawnych murów miejskich.



Sybin był jednym z najbogatszych miast Siedmiogrodu, w średniowieczu działało tutaj ok. 20 cechów rzemieślniczych, stąd dla ochrony miasta wybudowano ciąg murów i wież obronnych. Wysokość murów dochodziła do 10 metrów. Z 40 wież i baszt zachowały się trzy.



Zwykle to turyści oglądają zwiedzane obiekty. W Sybinie ma się wrażenie, że sami jesteśmy obserwowani. I to nie przez mieszkańców.



Większość domów posiada w dachach charakterystyczne okna, zwane „oczami miasta”. Z pewnej odległości wydaje się, że to budynki spoglądają na nas.



Centrum starówki zajmują dwa place. Większy Piata Mare tworzy rozległy rynek otoczony malowniczymi kamienicami, z których najstarsze mają ok. 500 lat. Od północy rynek zamyka pojezuicki kościół pw. św. Trójcy, najważniejszy katolicki kościół w mieście.



Obok znajduje się ładny, secesyjny pałac gubernatora Siedmiogrodu, obecnie siedziba władz miasta.






Po zachodniej stronie znajduje się pałac Brukenthala z Muzeum Narodowym. Wnętrza kryją m.in. wspaniałą galerią malarstwa z dziełami takich mistrzów jak Łukasza Cranacha Starszego czy Tycjana.



Przechodzimy przez rynek po jego południowej stronie.



Idziemy w kierunku dawnej wieży ratuszowej.



Znajduje się pod nią przejście, którym dostaniemy się na drugi, mniejszy plac Piata Mica. W XIX wieku plac przecięto drogą dojazdową do znajdujących się tutaj licznych sklepów i straganów.









Tu również znajduje się wiele wiekowych kamieniczek. W niektórych znajdują się niewielkie oddziały Muzeum Narodowego jak np. Muzeum Etnograficzne i galeria sztuki w dawnym cechu rzeźników.






Plac Mica i Mare tworzą obręb tzw. górnego miasta. W północnej części placu Mica znajduje się przejście zwane Pasażem Schodów prowadzące do dolnej części zabytkowego centrum miasta.






To chyba jedna z ładniejszych ulic Sybina. Mimo, że sporo domów czeka na odnowienie, to idąc tędy odnajdujemy niezwykły urok tej części miasta.









I znów te śledzące nas oczy :)



Zwiedzając miasto spotykamy ładne płyty kanalizacyjne z herbem miasta i jego nazwą po rumuńsku i niemiecku.



Po dojściu do placu Dragoner skręcamy i znów idziemy w kierunku górnej części miasta.



Po chwili spotykamy schody wyprowadzające nas na tzw. Most Kłamców.



Jest to pierwszy całkowicie żeliwny most wybudowany w Rumunii. Pochodzi z 1859 roku.



Jak mówi legenda, most miał się zawalić, jeśli przeszedłby po nim kłamca. Ludzie jednak przestali w nią wierzyć od czasu, gdy kilkukrotnie po moście przeszedł sam Ceausescu.



Most łączy Piata Mica z placem, na którym znajduje się katedra ewangelicka. Idąc w jej kierunku mamy ładne widoki na dolne miasto, gdzie dawniej mieszkali kupcy i rzemieślnicy.









W pobliżu katedry spotykamy interesujący drewniany słup.



W Rumuni do dzisiaj jest kultywowany zwyczaj wykonywania prac budowlanych przez wędrujących od miasta do miasta rzemieślników. Remontują dachy, rynny, kładą chodniki itp. Po zakończeniu prac przybijają gwóźdź lub jakieś okucie do takiego drewnianego słupa.

Katedra ewangelicka w Sybinie pochodzi z XIV wieku.



Dominującym stylem architektonicznym jest tu późny gotyk. Ładnie to pokazuje ciekawy portal bocznego wejścia do kościoła.



Pierwotnie był to kościół katolicki, jednak w okresie reformacji, kiedy zdecydowana większość mieszkańców miasta przeszła na protestantyzm zaczął służyć jako zbór.

Ciekawostką architektoniczną świątyni jest ferula czyli kaplica otaczająca wieżę. Powstała ona podczas przebudowy i powiększania kościoła. W jej wyniku wieża znalazła się wewnątrz głównego korpusu budowli.






Po minięciu kościoła idziemy w kierunku kolejnej katedry, tym razem prawosławnej.



Po drodze mijamy ciekawy dom z kariatydami podpierającymi balkon.






Zbliżamy się do prawosławnej cerkwi metropolitalnej p.w. Św. Trójcy.



Jest to obecnie główny kościół miasta i pochodzi z początku XX wieku. Jak zwykle, nad wejściem do cerkwi wita nas postać Pantokratora.



Główna nawa nawiązuje w formie do wnętrza bazyliki Hagia Sophia w Istambule.






Wnętrze zachwyca pięknym pozłacanym ikonostasem oraz wspaniałymi freskami.





















W wieńczącej nawę główną kopule ponownie pojawia się postać Jezusa Pantokratora



Ładnie prezentują się oryginalne ołtarze obramowane bogato rzeźbionymi ramami.






Po wyjściu z katedry mamy widok na Pałac Metropolitalny.



W jego pobliżu znalazłem jeszcze ładnie zdobione malowidłami wejście do budynku Archidiecezji.



W tym miejscu kończę opis zwiedzania miasta Sybin, a właściwie jego starówki. Nie da się pokazać wszystkich ciekawych miejsc, a jest ich jeszcze sporo. Miasto w pełni zasługuje na miano stolicy kulturalnej Rumunii, pod tym względem przypomina trochę nasz Kraków.

Lokalizacja