Kościół św. Barbary w Kutnej Horze

Zapraszam dzisiaj do zwiedzenia jednego z najwspanialszych przykładów gotyckiej architektury w Europie. Przepiękny, przykryty trzema niezwykłymi kopułami kościół jednym kojarzy się z namiotem tureckiego sułtana, inni dopatruję się tutaj grzbietu brontozaura. Co by nie pomyśleć, sylwetka kościoła św. Barbary w Kutnej Horze jest wyjątkowa i niespotykana gdzie indziej.



Kościół powstał dzięki górnikom, którzy w okresie prosperity miasta uznali, że nie chcą być gorsi od Pragi i stać ich na kościół porównywalny z praską katedrą św. Wita. Budowę rozpoczęto w 1388 r., a plany zakładały dzieło w stylu francuskiego gotyku (warsztat Petra Parlefa). W 1421 r. prace zawieszono na czas wojen husyc-kich. Później brali w nich udział tacy mistrzowie, jak Hanuś, Matyaś Rejśek i Benedikt Ried. Budowę zakończono dopiero u schyłku XIX w.

Szerokie wnętrze dzieli się aż na pięć naw, przez co kościół wydaje się nieco za krótki, chociaż jego wymiary 40x70 m są imponujące.



Wysoką (30 m) nawę główną wieńczy przepiękne późnogotyckie sklepienie o wspaniałych ornamentach.



Ozdobą kościoła są liczne witraże jak ten w prezbiterium.



Olśniewająco prezentuje się ołtarz główny - neogotycki tryptyk z lat 1884-1905.



Wizerunek patronki kościoła i górników, św. Barbary, znajduje się w prawym skrzydle ołtarza (postać z księgą i wieżą w tle)



Kamienna ambona pochodzi z 1560 r



Jak to zwykle bywa zdobią ją postacie czterech ewangelistów

.

W 1665 roku ambonę uzupełniono o bogato zdobiony drewniany baldachim.



Patrząc w stronę chóru widzimy misternie zdobione organy.



Prospekt organowy pochodzi z XVIII wieku, sam mechanizm organów jest nowy, mają one ponad 4000 piszczałek, dwa manuały i 45 rejestrów.



Niezwykłego uroku organom dodają pięknie złocone rzeźby niebiańskiej orkiestry.












Pod chórem znajduje się główne wejście do świątyni, które na co dzień nie jest używane.



W całym kościele uwagę zwraca niezwykłe sklepienie, które w różnych miejscach ma inną postać.






Chyba najpiękniejsze jest nad nawą główna w postaci wzajemnie przenikających się półokręgów. Pochodzi z lat 1540-47. W niektórych polach umieszczono herby cechów rzemieślniczych wspierających budowę kościoła.



Na emporach nawy głównej znajdują się cztery wysokie na 3,5 m rzeźby cnót kardynalskich. Są to Sprawiedliwość, Umiarkowanie, Przezorność i Odwaga.






Przy jednym z filarów znajduje się postać górnika w białym stroju przypominająca, kto był głównym fundatorem kościoła



W kościele znajdują się liczne ołtarze. Za najcenniejszy uważa się ołtarz NMP z figurą z 1380 roku. Sam ołtarz pochodzi z przełomu XVII i XVIII w.



Figura pochodzi autentycznie z 1380 roku, natomiast jej polichromia została naniesiona w czasie baroku.



Większość ołtarzy jest zgromadzona wokół prezbiterium.






W świątyni zachowały się niezwykle cenne freski późnogotyckie z końca XV w. Jeden z nich przedstawia św. Krzysztofa niosącego Jezusa przez rzekę. Na innym znajdziemy scenę ukrzyżowania.






Są też późniejsze freski jak tutaj pokazujący widzenie św. Ignacego.



Największe ołtarze znajdują po bokach nawy głównej. W lewej jest to ołtarz św. Ignacego Loyoli,



a po prawej św. Franciszka.

.

W lewej nawie znajduje się dość ciekawy konfesjonał z 1679 r.



Po lewej stronie nawy głównej znajdują się bogato zdobione gotyckie stalle z 1490r.. Zwraca uwagę, że nie znajdziemy dwóch identycznych zdobień



Większość turystów dość obojętnie przechodzi obok drzwi do zakrystii. Tymczasem zdobiący je portal pochodzi z 1400 roku.



Obok znajduje się nagrobek z epitafium z 1615 roku. Obraz przedstawia scenę ukrzyżowania.



Jak już pisałem ozdobą kościoła są witraże. Nie są przesadnie stare, pochodzą z końca XIX i początku XX w. Nie są to typowe witraże wykonane technika ciętego szkła, tylko malowidła na szkle. Przedstawiają wydarzenia religijne, jeden jest poświęcony wizycie cesarza Franciszka Józefa I w 1905, który zostawił dar dla świątyni.

Poniżej zgrupowałem wybrane osiem witraży dla pokazania ile barw wprowadzają do wnętrza kościoła. Dzięki nim wewnątrz świątyni jest wyjątkowo jasne.






Z zewnątrz kościół prezentuje się niezwykle pięknie.



Uwagę przykuwają liczne przypory, sterczyny, figurki i rzygacze - bardzo charakterystyczne dla najbogatszej wersji gotyku.















Świątynia w 1995 wraz z innymi zabytkami miasta została wpisana na listę dziedzictwa kulturowego UNESCO.

Lokalizacja miejsca.

 
Pokaż Bez tytułu na większej mapie