Spacer po Poreču

Poreč to niewielka, malownicza miejscowość położona w zachodniej części półwyspu Istria w Chorwacji. Jest jednym z najstarszych miast regionu o początkach datowanych na II w p.n.e., kiedy to Rzymianie założyli tutaj niewielką osadę. W I wieku p.n.e. rozwinęła się ona w miasto Colonia Iulia Parentium. Po upadku Rzymu miasto przechodziło pod panowanie Ostrogotów, Bizancjum i Franków. Od XIII wieku Poreč znalazł się w granicach Republiki Weneckiej. Od tego czasu nastąpił największy rozwój miasta. Po upadku Wenecji w XIX wieku Poreč dostaje się pod panowanie Austro-Węgier. Potem był jeszcze epizod włoski (po I WŚ) i jugosłowiański (po II WŚ). Od 1991 r. Poreč należy do niepodległej Chorwacji.

Tak bogata przeszłość znajduje swoje odzwierciedlenie w architekturze miasta. Od zachowanego z czasów rzymskich układu ulic i pozostałości dawnego forum, po średniowieczne kamienice z elementami wpływów weneckich. Oczywiście, najcenniejszym zabytkiem miasta jest arcydzieło architektury bizantyjskiej, wpisana na listę UNESCO Bazylika Eufrazjusza. Była ona już pokazana na blogu, tym razem chciałbym przedstawić pozostałe zabytki Poreča. Prezentacja ta będzie miała postać spaceru po starym mieście rozłożonym na wcinającym się w morze cyplu. Obszar ten ładnie możemy zobaczyć spoglądając na Poreč z lotu ptaka.

Czytaj dalej

Calitea (Kallithea Springs)

Tym razem zabieram was na słoneczną wyspę Rodos, do małej miejscowości Calitea (z gr. Kallithea). Miejscowość była znana już w starożytności, a to za sprawą leczniczych właściwości występujących tutaj źródeł termalnych. Ich oddziaływanie na ludzi badał m.in. Hipokrates, ale okoliczni mieszkańcy już wcześniej, bo od VII w p.n.e. doceniali zdrowotne korzyści, jakie dawała kąpiel w tych źródłach. Przez stulecia zmieniała się sytuacja geopolityczna tych terenów, ale czy to pod panowaniem Rzymian, czy Turcji osmańskiej, Calitea wciąż była cenionym miejscem, gdzie z powodzeniem leczono różne dolegliwości związane z chorobami nerek, czy schorzeniami gastrologicznymi.

W 1912 roku Rodos zostało przejęte przez Włochów, a teren źródeł został objęty szerszym planem rozwoju. Najpierw potwierdzono lecznicze właściwości miejscowych źródeł, następnie zrodził się pomysł stworzenia „nowoczesnego” kurortu spa w europejskim stylu, wspieranego przez włoski reżim oraz lokalne władze. Zaprojektowanie uzdrowiska zlecono architektowi Pietro Lombardiemu. Powstał obiekt będący połączeniem stylistycznym art-deco, arabeski i wpływów lokalnych. Całość uzupełniły ornamenty i detale architektoniczne zaprojektowane przez Armando Bernabitiego

Główne elementy kompleksu to rotundy: mniejsza nad naturalnym źródłem oraz większa, z tarasem panoramicznym. Komunikację pomiędzy częściami obiektu ułatwiają pergole, kolumnady i schody prowadzące ku morzu. Wejście na teren obiektu jest płatne. W 2025 roku było to 5 Euro.

Czytaj dalej

Zamek w Kwidzynie

Zamek w Kwidzynie został wzniesiony w pierwszej połowie XIV wieku jako siedziba kapituły pomezańskiej, czyli duchownego kolegium współpracującego z biskupem diecezji pomezańskiej. Jego forma i styl nawiązywały do budowli zakonu krzyżackiego, z którymi kapituła pozostawała w bliskich związkach. Budowę zamku rozpoczęto około 1320 roku, a zakończono po kilkudziesięciu latach. Zamek wzniesiono z czerwonej cegły w stylu gotyckim, na planie zbliżonym do kwadratu, z czterema skrzydłami i wewnętrznym dziedzińcem. W jego bezpośrednim sąsiedztwie stanęła katedra św. Jana Ewangelisty, będąca kościołem biskupim diecezji pomezańskiej. Obie budowle tworzyły wspólny kompleks, stanowiący zarówno centrum administracyjne, jak i duchowe regionu.

Czytaj dalej

Pompeje

24 października 79 roku n.e. był w Pompejach zwykłym dniem. Słońce świeciło wysoko, mieszkańcy handlowali na forum, dzieci bawiły się na ulicach, a zamożni obywatele odpoczywali w chłodnych ogrodach swoich willi. Nagle ziemia zaczęła drżeć. Z góry Wezuwiusz wyrwał się grzmot, jakiego nikt wcześniej nie słyszał. W ciągu kilku chwil niebo pociemniało, a słońce zniknęło za chmurą popiołu i dymu. Na miasto zaczął spadać pumeks i gorący popiół. Ludzie krzyczeli, biegli w stronę bram, szukali schronienia w domach i świątyniach. Wybuch trwał wiele godzin. Dachy zaczęły się zawalać pod ciężarem popiołu, powietrze było duszne i gorące. Ci, którzy nie uciekli, zostali uwięzieni w labiryncie ulic.

Po południu do Pompejów dotarła zabójcza chmura piroklastyczna - fala gorącego gazu o temperaturze ponad 300°C. Ulice ucichły w jednej chwili. Gdy zapadła noc, miasto było już całkowicie pogrzebane pod grubą warstwą popiołu i kamieni. Czas w Pompejach zatrzymał się na zawsze. Tysiące ludzi straciło życie. Kiedy archeolodzy odkryli Pompeje prawie 1700 lat później, natknęli się na miasto tak, jakby mieszkańcy wyszli z domów dopiero przed chwilą. Tragiczne świadectwo potęgi natury i kruchości ludzkiego życia.

A oto sprawca całego nieszczęścia. Majestatyczny Wezuwiusz widziany z dawnego forum w Pompejach.

Czytaj dalej

Kamienica Orsettich w Jarosławiu

Kamienica Orsettich w Jarosławiu jest uznawana za jedną z najpiękniejszych kamienic mieszczańskich w Polsce z okresu renesansu. Pierwotnie w tym miejscu stał dom drewniany, dopiero w latach ok. 1570–1585 nastąpiła murowana przebudowa  z inicjatywy kupca Jana Raczkowskiego. W 1633 roku kamienicę zakupił włoski kupiec i bankier - Wilhelm Orsetti, który przeprowadził znaczącą przebudowę budynku zakończoną około 1646 roku. Przebudowa objęła m.in. dobudowanie piętra, wprowadzenie podcieni arkadowych oraz dekoracyjnej attyki, co nadało kamienicy reprezentacyjny charakter.

Czytaj dalej