Kościół Pokoju w Jaworze

Kościoły Pokoju wybudowano na mocy porozumienia westfalskiego po zakończeniu wojny trzydziestoletniej (1618-1648). Podłożem tej wojny był konflikt religijny miedzy protestantami a katolikami. Po jej zakończeniu katolicki cesarz Ferdynand III Habsburg pod naciskiem protestanckiej Szwecji musiał przyznać śląskim luteranom prawo do wybudowania trzech świątyń.

Swoją zgodę obwarował jednak dodatkowymi ustaleniami, m.in. miały być wzniesione jedynie z materiałów nietrwałych (drewno, słoma, glina, piasek), nie mogły mieć wież, dzwonów, ani tradycyjnego kształtu świątyni i musiały być wybudowane w ciągu roku na koszt protestantów.

Wybudowano trzy takie kościoły: w Głogowie, Jaworze oraz Świdnicy. Wszystkie zostały ukończone, ale do naszych czasów dotrwały dwa. Kościół w Głogowie spłonął w pożarze wywołanym uderzeniem pioruna.

Dzisiaj chciałbym bliżej przedstawić ten znajdujący się w Jaworze.



Jak widać został wybudowany w technice pruskiego muru. Mimo, że powstał na bazie drewna i gliny liczy sobie już ponad trzysta pięćdziesiąt lat. Jak dotrwał w tak dobrym stanie do naszych czasów to jest zagadką dla dzisiejszych inżynierów. Myślę, że sam cesarz zakładał istnienie Kościołów Pokoju na nie więcej jak trzydzieści lat.

Obchodzimy kościół dookoła.



Na jego ścianach umieszczono kilka płyt nagrobnych.






Na placu przed wejściem do świątyni ciekawy drogowskaz pokazuje nam odległości do polskich miejscowości, w których znajdują się obiekty wpisane na listę UNESCO.



Został tu umieszczony, gdyż oba Kościoły Pokoju, ten w Jaworze jak i drugi w Świdnicy za swoje znaczenie dla kultury i dziedzictwa ludzkości, w 2001 roku wpisano na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO .

Wchodzimy do środka kościoła.



Myślę, że każdy, kto przekroczył drzwi wejściowe do tego kościoła, przez chwile stał olśniony bogactwem jego wnętrza.



To, na co szczególnie zwracamy uwagę to kilka kondygnacji empor położonych wzdłuż wszystkich ścian kościoła. Najwięcej, po cztery pietra znajduje się na południowej i północnej stronie kościoła. Dzięki temu w kościele uzyskano sporo dodatkowego miejsca. Jak się dowiedziałem jednocześnie mogło się tu modlić 6000 osób.

Wchodzimy na pierwszy poziom empor pod organami. Stąd możemy ocenić wielkość kościoła i nawy głównej.



Jej wymiary są imponujące: 43,5 m długości, 14 m szerokości i ok. 16 m wysokości. Oba Kościoły Pokoju to największe sakralne drewniane budowle w Europie.

Wspaniale prezentują się pokryte malowidłami balustrady poszczególnych kondygnacji.



Obrazy przedstawiają sceny ze Starego i Nowego Testamentu.






Wszystkie podpory jak i sufity są pokryte polichromiami o fantazyjnych roślinnych motywach.

Na uwagę zasługuje barokowe wyposażenie świątyni. Szczególnie pięknie prezentuje się jego ambona.



Jej podstawa została wsparta na postaci anioła.



Nie mogło zabraknąć portretu Marcina Lutra



Na kilku podporach znajdują się epitafia.






Powoli zbliżamy się do prezbiterium.



Wyróżnia się w nim bogato zdobiony złoceniami barokowy ołtarz z obrazem "Modlitwa Chrystusa w Ogrodzie Oliwnym".









Po bokach ołtarza umieszczono figury Mojżesza i Jana Chrzciciela. Tu Mojżesz z tablicami Prawa.



Nad prezbiterium znajdują się ciekawe loże w formie wykuszy.






Do barokowego wystroju należą również stalle oraz chrzcielnica.






Na koniec jeszcze jeden widok na nawę główną. Takie miejsca na długo zostają w pamięci.



Lokalizacja kościoła