Beskidzkie hale

Chyba największą przyjemnością podczas wycieczek górskich jest możliwość oglądania świata z góry. Takie widoki umożliwiają różnego rodzaju wieże widokowe czy pozbawione drzew szczyty gór. Zdarzają się jednak bardziej okazałe miejsca, gdzie w czasie wędrowania możemy zobaczyć ładne panoramy. To różnego rodzaju polany, hale czy połoniny.

W dzisiejszym poście przedstawię jedną z ciekawszych tras widokowych Beskidu Żywieckiego. Podczas wędrówki zahaczymy o osiem beskidzkich hal, uważanych za najładniejsze w tym paśmie górskim. Trasa ma charakter pętli i zaczyna się (oraz kończy) na parkingu w miejscowości Żabnica-Skałka k. Węgierskiej Górki.

Na parkingu znajduje się węzeł szlaków turystycznych. Wybieramy szlak koloru czarnego, który zaprowadzi nas do schroniska PTTK na Hali Boraczej. Zaraz przy parkingu warto jeszcze zejść do potoku Żabnica, by obejrzeć malownicze progi skalne.



Szlak prowadzi nas najpierw asfaltową drogą w kierunku przysiółka Tworzówka. Z mostu mamy ładny widok na kamienną dolinę potoku Żabnica.



Po chwili mijamy niewielką drewnianą kaplicę.



Pomimo asfaltu idzie się dość przyjemnie. To za sprawaą szmeru wody w potoku Studziańskim, który nam towarzyszy po lewej stronie.



Miejscami na rzeczce znajdują się sztuczne progi.



W pewnym momencie droga asfaltowa odchodzi w prawo do góry. Idąc nią dalej też można dojść do schroniska, ale my trzymamy się czarnego szlaku. W miejscu rozwidlenia znajduje się skład drewna. Po ostatnich opadach rozjeżdżona ciągnikami ziemia tworzy trudny do przebycia błotnisty odcinek.



Rozpoczyna się podejście na Halę Boraczą.



Z tyłu powoli pojawiają się wzniesienia Kiczory, Magury i Skały.



Dalszy odcinek szlaku prowadzi nas lasem.



Po jego minięciu widzimy bliskie już zabudowania schroniska na Hali Boraczej (860 m).






Po posileniu się zakupioną w schronisku jagodzianką idziemy teraz za znakami zielonymi w kierunku położonej poniżej Hali Cukiernica.



Po drodze mamy ładne widoki na pasma Lipowskiej i Rysianki. Oba wzniesienia są naszym dzisiejszym celem.



Tymczasem trawersujemy wzniesienie Redykalnego Wierchu (1144 m). W kilku miejscach otwierają się ładne widoki w kierunku Hali Boraczej i Romanki.









Od pewnego czasu idziemy czarnym szlakiem, który prowadzi nas teraz leśnym traktem. W kilku miejscach mamy widokowe przecinki m.in. w stronę Milówki z efektowną estakadą nowej drogi do Zwardonia.



Po wyjściu z lasu otwiera nam się widok na rozległą Halę Redykalną. Nazwa jej pochodzi od wypasania na niej owiec. Widoczną ścieżka można zejść do Rajczy szlakiem żółtym. W oddali pasmo granicznych wzniesień Beskidu Żywieckiego z Rycerzową i Wielką Raczą.



Rozpoczyna się najbardziej widokowy etap naszego wędrowania. Do tego z łagodnym podejściem. Idziemy wzdłuż podstawy Redykalnego Wierchu a następnie Boraczego Wierchu (1244 m). Mijamy kolejną polanę, Halę Motykową lub Bacmańską.

.




Piękne miejsce na piknik.



I następna Hala Bieguńska.






Cały czas mamy ładny widok na południowe pasmo Beskidu Żywieckiego z jego najwyższymi szczytami. Troszkę żałowałem, że tego dnia nie było widać Tatr, bo i one są zwykle stąd doskonale widoczne.

Przed nami kolejny fragment leśny, ale niezbyt długi i oto dochodzimy do kolejnej wielkiej polany, Hali Lipowskiej (ok. 1300 m).



Stąd możemy zobaczyć coś nowego w otaczającym krajobrazie, potężny masyw Pilska (1557 m)



Jeszcze krótki spacer i pojawia się budynek schroniska na Hali Lipowej.



Tu robimy dłuższy postój, czas na ciepły posiłek. Po jego skończeniu chwila oddechu na tarasie przed schroniskiem. Po odpoczynku idziemy dalej. Nie za długo, bo po 15 minutach dochodzimy do kolejnej polany, Hali Rysianka (ok. 1300m).



Widoczność troszkę się poprawiła, na horyzoncie zamajaczyły wzniesienia Wielkiego Chocza. Natomiast za pasmem Pilska wyłoniła się majestatyczna Babia Góra.



Mijamy schronisko na Hali Rysianka.



Rozpoczynamy ostatni etap dzisiejszej wycieczki, zejście do Żabnicy. Na wprost ładnie się prezentują się wzniesienia Matroszka (1288 m) i Romanka (1366).



Nieco na prawo widać głęboką dolinę Sopotni Wielkiej.



Kamienista droga doprowadza nas do kolejnej, ostatniej dzisiaj Hali Pawlusiej.






Zarówno wznosząca się na szczyt Matroszki Hala Pawlusia, jak i łącząca się z nią wyżej Hala Łyśniowska zapewniają najładniejsze widoki w Beskidach. My jednak odbijamy teraz w lewo i za znakami zielonymi stopniowo schodzimy w niższe partie gór. Zaczyna się też trudniejszy etap wycieczki, dość strome zejście wąską, kamienistą ścieżką.



Cały czas, po prawej stronie towarzyszy nam widok na Romankę.









Pod koniec zejścia spotykamy strumień z ładnymi kaskadami.






Wreszcie pojawia się asfalt i pierwsze domy Żabnicy.



Warto tu się odwrócić, by ostatni raz obejrzeć malownicze pasmo Romanki.



Pozostał nam około 20 minutowy spacer do parkingu Po drodze mijamy jeszcze niewielką galerię rzeźby w pobliżu budynku leśniczówki.






Przejście całej trasy zajęło nam niecałe siedem godzin z przerwami na posiłki i odpoczynek. Poziom trudności określiłbym jako łatwy, momentami średni. Kierunek, który my wybraliśmy oferuje łatwiejsze podejścia, natomiast bardziej stromą końcówkę. W sumie do przejścia jest 16,1 km trasy, a suma podejść wynosi 807 m..

Poniżej mapka z przebiegiem szlaków.

Trasa: Żabnica, Skałka – Żabnica, Skałka | mapa-turystyczna.pl

Lokalizacja trasy