Karlskirche w Wiedniu

Karlsirche to kościół św. Karola Boromeusza. Jest to najważniejsza budowla sakralna Wiednia i jedna z najpiękniejszych w Europie.

Podczas epidemii dżumy w XVIII wieku cesarz Karol VI dał obietnicę, że zbuduje wielki kościół, gdy tylko epidemia zniknie z miasta. Kościół ten miał być poświęcony świętemu Karolowi Boromeuszowi, patronowi chorych i arcybiskupowi Mediolanu z czasów epidemii dżumy w 1576.

Cesarz rozpisał projekt na budowę kościoła. Projektantem i budowniczym świątyni został Johann Bernhard Fischer von Erlach. Budowę ukończono w 1737 roku. Niestety projektant nie doczekał końca budowy, jego prace kontynuował syn Josef Emanuel.

Powstało dzieło niezwykłe, nie mające odpowiednika nigdzie na świecie.



Można tu zaobserwować połączenie elementów architektury greckiej, rzymskiej i bizantyjskiej.

Kościół wzniesiony jest na planie elipsy połączonej z krzyżem greckim. Fasada budowli odwzorowuje budowlę świątyni greckiej, zaś obie kolumny przywodzą na myśl rzymskie kolumny Trajana. Te wysokie na 33 metry kolumny posiadają spiralny reliefowy fryz przedstawiającym sceny z życia św. Karola Boromeusza, wyrzeźbione przez Johanna Christiana Madera.



Na kolumnach widać habsburskie orły i cesarską koronę

Wewnątrz kościół zbudowany został w stylu barokowym, zachwycającym obfitością dekoracji. Główny ołtarz pokazuje patrona kościoła wznoszącego się ku niebu na chmurze w otoczeniu aniołów .



Warto podejść bliżej, by zobaczyć z jaką lekkością artysta Ferdinand Brokoff ukazał podróż świętego do nieba i jak precyzyjnie odwzorowano postacie samego Karola i innych świętych.



Boki prezbiterium przypominają raczej wnętrze ogromnego pałacu.



Nad drzwiami widzimy bogato zdobioną lożę cesarską.

Przed prezbiterium po lewej stronie znajduje się ambona z baldachimem.



Widoczna w głębi kaplica jest zwieńczona małą kopułą o bogatym wzornictwie.



W transepcie kościoła znajdziemy dwa duże boczne ołtarze. Jeden poświęcony Wniebowstąpieniu NMP, a drugi odnosi się do kultu św. Elżbiety Portugalskiej



Znajdziemy tam również bogato zdobione barokowe konfesjonały.



Kolejnym wartym uwagi elementem wystroju kościoła jest pomieszczenie chóru z pięknym prospektem organowym.



Barokowe organy pochodzą z 1740 roku z warsztatu Josepha Seiberta



Nad organami widać fresk przedstawiający św. Cecylię, patronkę chórów kościelnych.



Na balustradzie chóru znajduje się herb fundatora kościoła Karola VI Habsburga.



Wracając do zdjęcia pokazującego widok ogólny chóru, po lewej stronie widać fragment rusztowania. Jest to element windy, którą możemy dostać się na platformę widokową na wysokości 32,5 m. Platforma pozwala z bliska zobaczyć najcenniejszy element wystroju kościoła – ogromny fresk pokrywający wewnętrzne ściany kopuły. Od wewnątrz można zauważyć, że kopuła nie jest okrągła tylko owalna

Fresk w kopule przestawia apoteozę św. Karola Boromeusza, który z Matką Boską błaga Trójcę Świętą o uwolnienie świata od zarazy.



Tak bliska odległość od malowidła daje złudzenie przebywania pośród malowanych postaci. Można się poczuć „prawie jak w niebie”. Twórcą fresku jest Michael Rottmeyer. Oprócz głównego motywu malowidło przedstawia odniesienia do trzech cnót chrześcijańskich: wiary, miłości i nadziei. Dajcie się chwilę im ponieść.


















Pora zakończyć wizytę w tym pięknym kościele. Stojąc w pewnej odległości od niego wyraźnie można zobaczyć, że ta budowla to architektoniczny misz-masz.



Wejście to nic innego jak portyk Panteonu, kopuła nawiązuje do tej z bazyliki św. Piotra, no i wspomniane kolumny Trajana. Na mnie ten kościół zrobił niesamowite wrażenie. Co prawda wstęp do niego jest płatny, ale polecam go odwiedzić wszystkim przy najbliższym pobycie w Wiedniu.