Kopa Biskupia zimą

Kopa Biskupia to najwyższe wzniesienie Gór Opawskich w Polsce. To niewielkie pasmo górskie znajduje się w południowej części województwa opolskiego pomiędzy miejscowościami Prudnik i Głuchołazy. Jest też najbardziej na wschód położoną częścią Sudetów.

Bogata sieć szlaków turystycznych pozwala zaplanować wejście na szczyt na kilka sposobów. Zazwyczaj zaczynamy wycieczkę w Pokrzywnej lub w Jarnołtówku – dwóch bardzo malowniczych miejscowościach położonych u podnóża Kopy Biskupiej.

Tym razem proponuję mało znany szlak prowadzący na szczyt od czeskiej strony z przełęczy Petrovy Boudy.



Wariant ten pozwala na szybkie wejście na szczyt Kopy Biskupiej, gdyż przez przełęcz prowadzi droga samochodowa. Znajduje się tam mały parking, wiata i szczegółowa mapa okolicy. Jest też drogowskaz szlaków turystycznych.






Jak widać mamy do pokonania tylko 1,5 km odcinek szlaku, co zajmie nam około 0,5 godziny. Miejsce to mogę też polecić amatorom nart śladowych. W okolicy jest wytyczonych kilka łatwych szlaków narciarskich.

Z przełęczy idziemy łagodnie pod górę zielonym szlakiem.



Po drodze mijamy kilka tablic dydaktycznych. Są też wiaty turystyczne.



To co mnie zawsze zachwyca wędrując po Górach Opawskich to cisza i spokój na szlakach. Nie inaczej było tego dnia. Mglista pogoda sprawiła, że znane mi okolice nabrały innego wyrazu. Świeży opad śniegu dodawał uroku leśnym ostępom.



Mijamy Krzyż Pojednania postawiony w tym miejscu w 2005 roku.



U jego podstawy znajduje się tabliczka z napisem „W górach zawsze byliśmy wolni” – to cytat Jana Pawła II.

Przed nami ostatni odcinek podejścia.



Powoli z zamglenia wyłania się wieża widokowa na szczycie Kopy Biskupiej (889 m n.p.m.)



Tego dnia wieża była zamknięta. Normalnie za niewielką opłatą można na nią wejść i podziwiać rozległą panoramę tej części Sudetów. Ładne widoki można obejrzeć też z kilku miejsc idąc dalej w stronę schroniska. Jest to możliwe tam, gdzie rosną niskie choinki, ale dzisiaj widoczność była ledwie na 200 metrów.



Schodząc ze szczytu mijamy pierwsze i jak się okazało jedyne tego dnia osoby na szlaku.



Jeszcze kawałek zejścia i odbijamy w stronę schroniska.



Po chwili wyłania się jego zarys.



Schronisko zostało zbudowane w 1924 roku i jest jedynym polskim schroniskiem w tej części Sudetów.



W środku jest czysto, schludnie i ciepło. W bufecie można zamówić ciepły posiłek. Uważać tylko muszą panowie z krawatami. Tradycją schroniska jest bowiem zwyczaj jego odcinania i wieszania pod sufitem. Jak widać na zdjęciu, nie brakuje takich delikwentów.



Po wypiciu gorącej herbaty z cytryną wychodzimy ze schroniska. W kilku miejscach możemy zobaczyć drewniane rzeźby. To efekt odbywających się tutaj plenerów rzeźbiarskich.






Ze schroniska idziemy najpierw żółtym szlakiem na Przełęcz pod Kopą.



Następnie za szlakiem czerwonym idziemy dość ostro w górę aż do Krzyża Pojednania. Stąd jeszcze 15 minut zajmie nam zejście na parking na przełęczy Petrovy Boudy.



W sumie przejście opisanej trasy zajmuje ok. 2.0 godziny. Ja ten wariant wędrówki często stosuję, podczas jednodniowego wyjazdu do rodziny w Prudniku. Pozwala chociaż na chwilę pooddychać górskim powietrzem, a nie zabiera dużo czasu. Akurat na poobiedni spacer.

Pozdrawiam, tym razem w zimowej scenerii :-)



Lokalizacja